Στενοχώρια


Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι…

“Ἔχει ὁ Θεὸς. Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις…, ἀρκεῖ νὰ τὸν πιστεύεις καὶ νὰ τὸν ἀγαπᾶς. Ὅπως καὶ Ἐκεῖνος μᾶς ἀγαπᾶ καὶ φροντίζει γιὰ ἐμᾶς, ὅπως ὁ κάθε πατέρας γιὰ τὰ παιδιά του. Καὶ ὅλοι μας εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅ,τι καλὸ ἔχουμε τὸ ἔχουμε ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι […]


Ἡ ἀπληστία καὶ ἡ θεοεγκατάλειψη

Γύρω στὸ 1979, πέρασα μιὰ ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους τῆς ζωῆς μου, μὲ ἀλλεπάλληλα χτύπηματα. Αὐτὸ κράτησε γιὰ ἕνα χρόνο περίπου καί, ὅπως καταλαβαίνω τώρα, ὅλα ἔγιναν γιὰ νὰ συνετιστῶ, διότι εἶχα ἀρχίσει πλέον νὰ σκέπτομαι ὑπεροπτικά. Εἶχα ἀρχίσει νὰ μπαίνω σ’ ἕναν ἄλλο τρόπο σκέψης, πιστεύοντας πὼς ὅποιος εἶναι ἐξυπνότερος μπορεῖ νὰ κοροϊδεύει καὶ […]


… Γιὰ νὰ διαλύσει τὰ νέφη τῶν θλίψεων

Ἡ κυρία Ἀ.Σ., πνευματικὸ παιδὶ τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου, ἀφηγεῖται ἕνα θαυμαστὸ γεγονός, ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν δυνατὴ πίστη ἀλλὰ καὶ τὴν εὐαισθησία τοῦ ὁσίου Γέροντος καὶ μᾶς ταξιδεύει σὲ ὀνειρικοὺς κόσμους τοῦ ἐπέκεινα, ὅπου αἴρεται ἡ νομοτελειακὴ τάξη τοῦ φυσικοῦ κόσμου καὶ ἡ παραδοξότητα τῶν φαινομένων προκαλεῖ τὸν ὀρθὸ λόγο: «Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1986 […]