“Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν δεκαέξι χρονῶν στὸ Ἅγιον Ὄρος, εἶδα ἕνα ὄνειρο. Πὼς βρισκόμουνα στὸν Παράδεισο καὶ μοῦ λέει ὁ Θεός: - Ἔ, εἶσαι εὐχαριστημένος; Τοῦ κάνω ἔτσι: Ὄχι - Ἄ, μοῦ λέει, τότε; Τοῦ λέω: Ἔτσι, ἐμένα μόνο; Πρέπει νὰ τοὺς βάλεις ὅλους”. Ὁ Ὅσιος Πορφύριος, πιστεύοντας στὴν παντοδυναμία καὶ στὴν βοήθεια τοῦ […]
Οἱ γονεῖς ἑνὸς δύστροπου καὶ ἐπαναστατημένου παιδιοῦ, κατέφυγαν στὸν Γέροντα, περιγράφοντας τὴν κατάστασή τους καὶ ζητώντας ὁδηγίες γιὰ τὴν σωστὴ ἀντιμετώπισή της. Ὁ Γέροντας τοὺς ἔλεγε, τί πρέπει ἐκεῖνοι νὰ προσέξουν στὴν ζωή τους. Οἱ γονεῖς, κάθε τόσο, ἐπανέφεραν τὸ θέμα τοῦ παιδιοῦ τους, ἀλλὰ ὁ Γέροντας πάλι τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὰ χριστιανικά τους καθήκοντα, […]
Μιὰ ἄλλη μέρα, ποὺ ἤμουν θλιμμένος, ἐπειδὴ δὲν συναντοῦσα ἀνταπόκριση ἀγάπης ἀπὸ μερικοὺς ἀνθρώπους, ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: «Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν νὰ τοὺς ἀγαπήσουν καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀποτυγχάνουν. Τὸ σωστὸ εἶναι νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή». * Καὶ τὸν […]
Οἱ γονεῖς ἑνὸς ἀγοριοῦ, ποὺ εἶχε πάθει νευρασθένεια, ἐπισκέφθηκαν τὸν Γέροντα, ζητώντας τὴν βοήθειά του γιὰ τὸ πρόβλημά τους. Ὁ Γέροντας “εἶδε” τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ καὶ εἶπε: “Τὸ παιδί σας ἔχει πολὺ καλὴ ψυχή, καλύτερη ἀπὸ τὴ δική μου. Δὲν εἶναι ἄρρωστο, τραυματίσθηκε καὶ ἐπαναστάτησε, ἐξαιτίας τῆς δικῆς σας ὑπερηφάνειας καὶ τῶν […]
«Θέλω ὅ,τι ἔχω ἐγὼ νὰ τὸ ἔχετε κι ἐσεῖς», ἔλεγε συχνὰ ὁ Γέροντας. Καὶ ἄλλοτε: «Ἂς κάνουμε ὅλοι μαζὶ προσευχή, γιὰ νὰ περάσει τὸ αἱμάτωμα στὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ μας». Καὶ τότε ἑνωνόταν ἡ ἀνάξια προσευχή μας μὲ τὴν ἁγία τοῦ Γέροντα προσευχὴ καὶ σὲ λίγο τὸ αἱμάτωμα ὑποχωροῦσε. Μᾶς ἀγκάλιαζε τότε γεμᾶτος χαρὰ καὶ […]
Ἦταν ψυχραμένος ἕνας μὲ τὴ γυναίκα του. Κουρασμένος τὸ μεσημέρι ἀπὸ τὴ δουλειά του, ποῦ νὰ πάω; λέει. Πῆγα στὴν Ἕλλη καὶ ξεκουράστηκα. — Ἀκοῦς, παιδί μου, ἀκοῦς; Κατάκοπος ἦταν. Πῆγε κουβέντιασαν… καὶ ξεκουράστηκε. Διότι ὑπῆρχε μέσα ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης. Μεγάλο πράγμα αὐτό. Ἔχουμε ἐμεῖς θεῖο ἔρωτα γιὰ τὸν Χριστό; Νὰ εἴμαστε κατάκοποι, νὰ […]
— Οἱ ψυχικὲς ἀσθένειες εἶναι οἱ πιὸ εὔκολες νὰ θεραπευθοῦν. Ἂν ὅλα τὰ συναισθήματά σου τὰ στρέψεις πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἁγιάζονται. Μὲ τὴν ἴδια δύναμη ὁ ἅγιος θεραπεύει κι ὁ κακὸς σκοτώνει. Νά! (Ἁπλώνει τὰ χέρια ὁ Γέροντας καὶ σφίγγει τοὺς μῦς). Ὁ ἕνας γυμνάζει τὸ σῶμα του καὶ εἶναι δυνατός. Μπορεῖ νὰ βοηθήσει […]
(Περισσότερα γιὰ τὸν συνθέτη τοῦ τραγουδιοῦ ποὺ θὰ βρεῖτε παρακάτω) Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα δὲν εἶχε σύνορα, ἦταν ἀπεριόριστη. Ἐπεκτεινόταν σ’ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, φίλους καὶ ἐχθρούς. Μοῦ ἔλεγε: “Τὸ στεφάνι τῆς ἀγάπης μας στοὺς φίλους μας ἔχει ξένα σώματα (ὑπολογισμό, ἀνταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματικὴ ἀδυναμία, ἐμπαθὴ συμπάθεια), ἐνῶ τὸ στεφάνι τῆς […]
Κύρια πηγή: www.steliospissis.com.cy Ο Στέλιος Πισής γεννήθηκε στη Λεμεσό, στην Κύπρο, το 1976 και από τα πέντε του χρόνια φάνηκε η κλίση και το ταλέντο του στη μουσική. Σήμερα βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεβάτι, μη μπορώντας να κινήσει τίποτε άλλο πέρα από το ένα του δάκτυλο, αλλά γράφει μουσική και για συμφωνικές ορχήστρες. “Δοξάζω τον Θεό για […]
«Τὴν ὥρα ποὺ μπαίνει κάποιος νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸν… “κοιτάζω”. Ὅταν φεύγει, τὸν συνοδεύω μὲ προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω. Eἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια…» Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 171 —————————- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε […]
“Ἔχει ὁ Θεὸς. Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις…, ἀρκεῖ νὰ τὸν πιστεύεις καὶ νὰ τὸν ἀγαπᾶς. Ὅπως καὶ Ἐκεῖνος μᾶς ἀγαπᾶ καὶ φροντίζει γιὰ ἐμᾶς, ὅπως ὁ κάθε πατέρας γιὰ τὰ παιδιά του. Καὶ ὅλοι μας εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅ,τι καλὸ ἔχουμε τὸ ἔχουμε ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι […]
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ Πορφυρίου δημιουργεῖ δυνατότητες γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς ἀθέατης ἁγιότητας, ἐκείνης, δηλαδή, τῆς ἁγιότητας, τὴν ὁποία οὔτε κὰν μπορεῖ νὰ ὑποψιαστεῖ ἡ στενάχωρη θρησκευτικότητα. «Οἱ ψυχὲς οἱ πεπονημένες, οἱ ταλαιπωρημένες, ποὺ ταλαιπωροῦνται ἀπὸ τὰ πάθη τους, αὐτὲς κερδίζουν πολὺ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάρι […]
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι τὴν ἀγάπη ὁ Πορφύριος τὴν νοοῦσε ὅπως τὴν φανέρωνε ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ: ὄχι ὡς ἀδάπανο αἴσθημα, ἀλλὰ ὡς συμμετοχὴ στὴν ὀδύνη τοῦ ἄλλου. «Νὰ ἀγαπάεις καὶ νὰ πονάεις», ἔλεγε. «Νὰ πονάεις γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιὰ τὸν ἀγαπημένο». Μιλώντας […]
ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΑΠΕΣ Ὅπως προανέφερα, βασικὴ πεποίθηση τοῦ γέροντα Πορφυρίου ἦταν ὅτι τὸ σκοτάδι τὸ διώχνει τὸ ἄναμμα τοῦ φωτός. Ὅτι, μὲ ἄλλα λόγια, ἡ οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ πραγμάτωση τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ θεμελιώδες στοιχεῖο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ἐνῶ ὅλα τὰ ἄλλα στοιχεῖα της (ὅσο, ἐνδεχομένως, θαυμαστὰ καὶ ἔκτακτα κι […]
Ἡ θεολογικὴ μελέτη τῆς ζωῆς καὶ τῆς διδασκαλίας συγχρόνων προσώπων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ στερεώματος εἶναι μιὰ ἰδιότυπη ἄσκηση. Θὰ τὴν ὀνόμαζα «ἄσκηση στὴ συνάντηση μὲ τὸ σήμερα», ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι πασχίζεις νὰ διακρίνεις ποιὰ ρεύματα συνθέτουν τὴν τρέχουσα συγκυρία, νὰ ἀφουγκραστεῖς τί ἰδιαίτερο κομίζει κάθε παρουσία, νὰ διαγνώσεις συγκλίσεις καὶ ἀποκλίσεις, νὰ νοήσεις τὴ θεολογία […]
“Μακριὰ ἀπὸ τὴ ζήλεια. Τὸν κατατρώγει τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ φθόνο, μιὰ μοναχὴ πρὸς ἄλλη, τὴν φαντάστηκε νὰ ἀσχημονεῖ μὲ τὸν πνευματικό, καὶ τὸ ἔλεγε σὰν πραγματικότητα. Ὅλα γίνονται στὸν φθονερὸ ἄνθρωπο. Ἐγὼ τὰ ἔζησα. Οἱ ἄνθρωποι μὲ εἶχαν γιὰ καλὸ καὶ ἐρχόντουσαν πολλοὶ γιὰ νὰ ἐξομολογηθοῦν. Καὶ μοῦ τὰ ἔλεγαν μὲ εἰλικρίνεια. Μακριὰ ἀπὸ αὐτὰ […]
