Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ οὐρανὸς ρόδιζε στὴν ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἀνταύγεια τῆς ἡμέρας ποὺ ἐρχόταν, σύμβολο, γιὰ μερικὲς ψυχές, τῆς ἀπὸ τὸν θάνατο στὸ φῶς καὶ τὴ ζωὴ μεταβάσεως τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος. Ὁ ἀγαθὸς Θεός, ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιῶν, ἐξεπλήρωσε καὶ αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Τὸν ἀξίωσε νὰ […]
Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά, Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ […]
Λοιπόν, μέσα στὴν θρησκεία λέει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες δὲν εἶναι ὅσο εἶναι αὐτὴ ἡ θρησκεία. Μία θρησκεία μόνον εἶναι: ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ θρησκεία. Καὶ τὸ πνεῦμα αὐτὸ τὸ ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἀληθές. Τὰ ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καὶ οἱ διδασκαλίες εἶναι μπερδεμένες. Ἐδῶ ὁ […]
Μὲ τράβηξε αὐτὴ ἡ λειτουργία. Πάντα μὲ τραβάει τὸ δυνατό. Δηλαδὴ ἅμα κοιτάξω αὐτὸ τὸ μέρος, ποὺ εἶναι ὅλα ρημάδια, ἐρείπια… καὶ κάνω ἔτσι… Θὰ κάνω ἀριστερὰ ἢ δεξιά, καὶ θὰ πάω ἐκεῖ ποὺ ἤτανε μιὰ ἐκκλησία χαλασμένη. Ὅπως κεῖ μέσα ποὺ μπήκαμε στὴ φωτιά, σὲ κεῖνο τὸ παράθυρο ’πὸ μέσα, μοῦ ἔδειχνε πὼς κάποτε […]
(Διήγηση 14-17.8.87) Μιὰ φορά, πᾶνε χρόνια, εἴχαμε πάει μὲ τὴν ἀδελφή μου νὰ κάνουμε μία προσευχὴ στὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ νὰ ἰδεῖτε, ρὲ παιδιὰ τώρα, γεγονὸς ἀληθινό… Τώρα μοῦ εἶπε ὁ τάδε νὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ ξέρεις ὅτι πιέζομαι νὰ λέω τέτοια. Μὲ συγχωρεῖτε ποὺ ἐπαινῶ τὸν ἑαυτό μου, ἀλλὰ δὲν ἐπαινῶ τὸν ἑαυτό μου∙ […]
Μοῦ λέει κάποια φορὰ ὁ Γέροντας, «ἔχω μία κασέτα ἐκεῖ. Πάρε την καὶ βάλε τη στὸ μαγνητόφωνο». Τὴν ἔβαλα καὶ ἄκουσα τὴ φωνὴ τοῦ Γέροντα ποὺ διάβαζε ἕναν ψαλμό. «Ἦρθε ἐδῶ ἕνας νεαρὸς φοιτητὴς ἀπὸ τὴν Πάτρα», μοῦ ἐξήγησε, «ὁ ὁποῖος εἶχε ψυχολογικὰ προβλήματα καὶ τὸν κράτησα μερικὲς μέρες. Τώρα εἶναι καλύτερα. Προχθὲς μοῦ λέει, […]
— Μὲ τὴν πίστη, παιδί μου Ἀνάργυρε, μπορεῖς νὰ κάνεις τὰ ἀδύνατα, δυνατά. Βέβαια, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τόσο μεγάλη πίστη, γιὰ νὰ μετακινήσουμε ἀκόμη καὶ βουνά. Οὔτε νὰ κάνουμε μεγάλα θαύματα, ποὺ κάνουν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν Χάρη τοῦ καλοῦ μας Θεοῦ. Μποροῦμε, ὅμως, καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅπως εἶμαι ἐγώ, ὅταν ἀκουμπίσουμε […]
Κ. Ι.: Τὸ νὰ βρίσκεσαι γιὰ δεκαπέντε ὁλόκληρα χρόνια «παρὰ τοὺς πόδας», γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴν παραστατικότατη αὐτὴ εἰκόνα, ἑνὸς Γέροντα, γιὰ τὸν ὁποῖο χαρακτηριστικὰ ἔχει λεχθεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας κάθε διακόσια χρόνια παρουσιάζει τέτοιο, εἶναι μία πολὺ μεγάλη δωρεὰ ἀπὸ τὸ Θεό. Μεγάλη καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἡ εὐλογία νὰ πληροφορηθοῦμε μερικὰ ἔστω […]
Στὴν Μονὴ Βελλᾶς μπαίνουμε σὲ μιὰ παλιὰ ἐκκλησία μὲ τοιχογραφίες. Τὶς θαυμάζουμε, ἐνῶ ὁ Γέροντας χάνεται στὸ ἱερό. Εἶμαι μόνη στὸ ἕνα κλίτος, οἱ ἄλλοι στὸ ἄλλο. Σὲ λίγο ἔνιωσα μιὰ εὐωδία. «Τώρα νιώθεις καὶ εὐωδιές!», εἰρωνεύτηκα τὸν ἑαυτό μου. Ἡ ἐκκλησία παλιά, δὲν λειτουργεῖται. Ὅσο περνᾶνε τὰ λεπτὰ ἡ εὐωδία δυναμώνει. Κοιτάζω γύρω-γύρω. Νιώθω […]
Χ.Μ.Π.: Ὅσον ἀφορᾶ τὸ διορατικό του χάρισμα, θὰ σᾶς πῶ τὴν περίπτωση ἑνὸς πλοιάρχου τοῦ ἑλληνικοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ, τὸν ὁποῖο συχνὰ συναντοῦσα στὸ Γέροντα Πορφύριο κι εἴχαμε γίνει καὶ καλοὶ φίλοι. Κάποτε, ποὺ εἶχε ἀργήσει πολὺ νὰ πάει στὸ Γέροντα Πορφύριο, τοῦ ἐξήγησε ὅτι εἶχαν πάει σὲ μία ἀποστολὴ καὶ ὅτι τελικὰ εἶχαν καταφύγει σ’ […]
Πρέπει νὰ θέλει ὁ ἄλλος νὰ κάμει κάτι. Καὶ θυμᾶμαι τὸ γέροντα Πορφύριο ποὺ ἔλεγε: «Ἐγὼ βρὲ δὲ μιλάω σὲ κανένα γιὰ τὸ Χριστό, ἐάν, δὲ θέλει, ἐὰν δὲ μοῦ τὸ ζητήσει». Καὶ δὲν τὸ ἔλεγε ἐγωιστικὰ ἀλλὰ ἀπὸ σεβασμὸ τῆς ἐλευθερίας τῶν ἄλλων. «Ἐγὼ προσεύχομαι γι᾿ αὐτούς, τοὺς κάνω καὶ θαύματα ἀκόμη, ἀλλὰ δὲν […]
- Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι […]
«Μὴ πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπ’ υἱοὺς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3) Οὔτε ἡ πνευματικὴ σωτηρία οὔτε ἡ κοσμικὴ σωτηρία (δηλαδὴ ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὴν κρίση ποὺ μαστίζει τὴν ἐποχή μας) μπορεῖ νὰ ἐπέλθει ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες. Χρειάζεται πνευματικὴ ἀφύπνισις καὶ μετάνοια ἡ ὁποία νὰ ἑλκύσει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε αὐτὴ […]
Ὁ Γέροντας μοῦ διηγήθηκε: «Μιὰ φορὰ μὲ ἐπισκέφθηκε ἕνας χίπης. Ἦταν ντυμένος μὲ κάτι πολύχρωμα, παράξενα ροῦχα, φοροῦσε χαϊμαλιὰ καὶ κοσμήματα καὶ ζητοῦσε νὰ μὲ δεῖ. Οἱ μοναχὲς ἀνησύχησαν, ἦρθαν καὶ μὲ ρώτησαν καὶ τοὺς εἶπα νὰ περάσει. Μόλις κάθισε ἀπέναντί μου εἶδα τὴν ψυχή του. Εἶχε καλὴ ψυχή, ἀλλὰ πληγωμένη καὶ γι᾿ αὐτὸ ἐπαναστατημένη. […]
Σὲ μιὰ ἄλλη ἐπίσκεψή μου, βρῆκα τὸν Γέροντα ἐμβρόντητο. Μοῦ λέει: — Βρέ, τί πάθαμε! Μᾶς ξεγέλασε ὁ σατανᾶς. — Τί συμβαίνει, Γέροντα; τὸν ρώτησα ἀνήσυχος. Καὶ μοῦ ἐξήγησε: — Θυμᾶσαι ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔστειλα, γιὰ νὰ μιλήσει στὸν γνωστό του καὶ νὰ τὸν πείσει νὰ ἔρθει σὲ μένα, γιὰ νὰ τὸν βγάλω ἀπὸ […]
Ἡ φαινόμενη εἰκόνα τοῦ Γέροντα ἦταν τελείως ἀντίθετη ἀπὸ τὴν μὴ φαινόμενη. Ἐξωτερικὰ ἔβλεπες ἕνα συνηθισμένο, ἀσθενικό, ὀλιγογράμματο, ἀσήμαντο γεροντάκι. Μὲ λίγη ὅμως ἐσωτερικὴ αἴσθηση, ἀντιλαμβανόσουν ὅτι βρίσκεσαι μπροστὰ σ᾿ ἕναν ἀσυνήθιστο, πανίσχυρο, σοφὸ καὶ σημαντικὸ ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔκρυβε συστηματικὰ τὴν φωτεινὴ προσωπικότητά του, γιὰ νὰ μὴν τὴν ἀμαυρώσει ὁ διάβολος μὲ λογισμοὺς […]
