Εἶχε τελειώσει ἡ ἀγρυπνία στὸν Ἅγιο Νικόλαο Καλλισίων κι᾿ ἐγὼ καθισμένος πάνω στὰ βραχάκια, ἀτένιζα τοὺς πέρα λόφους καὶ τὰ ἐξαίσια χρώματα τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς ροδοχάραξε αὐγουστιάτικη αὐγὴ κι᾿ ἔδειχνε, ὅλο καὶ πιὸ καθαρά, τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Λίγο πιὸ κάτω, ὁ π. Πορφύριος συζητοῦσε χαμηλόφωνα μὲ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία. Φαίνεται, πὼς ἡ κυρία ἦταν […]
Η παιδαγωγική τέχνη του ήταν ανεπανάληπτη! Δεν ήταν αυταρχική και εξουσιαστική, ώστε να προκαλέσει προσωπικές εξαρτήσεις, προσκολλήσεις και ειδωλοποιήσεις, που συχνά καταλήγουν σε επαναστάσεις ανεξαρτησίας. Δεν ήταν δειλή και εξουθενωτική, ώστε να προκαλέσει ανασφάλειες, φοβίες και άγχη. Δεν ήταν ανθρωποκεντρική, με τις ποικίλες ιδιορρυθμίες, αυθαιρεσίες και αδυναμίες της. Ο Γέροντας δεν καλλιεργούσε την προσωπολατρεία, […]
Σὲ δεχόταν καὶ σὲ ἀγαποῦσε ὁ π. Πορφύριος, ὅποιος καὶ νὰ ἤσουν, ὅπως καὶ νὰ ἤσουν. Δίπλα του, ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία ἔπαιρνε ἄλλες διαστάσεις. Δὲν κλονιζόσουν, δὲν σὲ καταλάμβαναν ἡ ἀπόγνωση καὶ ἡ ἀπελπισία. Μόνο θλιβόσουν, γιατὶ διέπραξες τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο, γιατὶ δὲν ἐφάρμοσες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὄχι μόνο […]
Αὐτό, ποὺ ἴσως ἕνας δὲν θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ ὑποθέσει, εἶναι τὸ πηγαῖο χιοῦμορ, ποὺ εἶχε ὁ Γέρων Πορφύριος ∙ κάτι ποὺ ἔσπαζε καὶ τὸ τελευταῖο κομμάτι πάγου, ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπῆρχε στὴ σχέση, ἀλλὰ πού, κυρίως, ἦταν ἕνα σπουδαῖο μέσον, γιὰ νὰ σὲ βγάλει ἀπὸ τὴν κατήφεια καὶ τὴ μελαγχολία. Ἡ εὐθυμία, ἡ ἱλαρότητα καὶ […]
Ὁ πνευματικὸς ὁδηγὸς εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἔχει κάποιες πολὺ στοιχειώδεις γνώσεις κατὰ τὴν ἄσκηση τοῦ λειτουργήματός του. Καὶ πρῶτα πρῶτα νὰ ἔχει τὴν ἐσωτερικὴ μαρτυρία γιὰ τὸ ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἀσύλληπτα ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος, ὅτι δέχεται στὴ θεϊκή του ἀγκαλιὰ τὸν μετανοοῦντα ἁμαρτωλό, ἀκόμη καὶ σὲ μιὰ στιγμή. Πρέπει ἀκόμη νὰ γνωρίζει: • ὅτι […]
Ὁ ἱερέας νὰ δέχεται καὶ τὰ ἁπλὰ λόγια τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας Πῶς λοιπὸν ἐσύ, πρεσβύτερε, σπεύδεις νὰ καταποντίσεις σὲ βαθιὰ λύπη τὸν Φαυστίνο, ποὺ ἐξομολογήθηκε δημόσια τὰ σφάλματά του; Μὴ λὲς λοιπόν, ἄνθρωπε, ὅτι αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν μὲ τὰ ἔργα τους, καὶ ἐξομολογοῦνται μόνο μὲ λόγια, δὲν τοὺς δέχεται ὁ Κύριος… Τὸ καλύτερο βέβαια εἶναι […]
Κάποτε ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: «Πολλὲς ἀπὸ σᾶς τὶς γυναῖκες, ὅ,τι κατεστραμμένο καὶ ἄχρηστο ἔχετε, παλιὰ καὶ τρύπια κατσαρολικά, ἔπιπλα, παπούτσια καὶ ἄλλα φθαρμένα πράγματα, πᾶτε καὶ τὰ πετᾶτε σὲ κάποια ἀπόμερη ἀποθήκη σας, κλειδώνετε τὴν πόρτα καὶ ἡσυχάζετε. Δὲν ξέρετε ὅμως, ὅτι θὰ ἔρθει στιγμή, ποὺ αὐτὸ τὸ παλιατζίδικό σας θὰ τὸ βροῦν καὶ […]
«Τὴν ὥρα ποὺ μπαίνει κάποιος νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸν… “κοιτάζω”. Ὅταν φεύγει, τὸν συνοδεύω μὲ προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω. Eἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια…» Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 171
Γεωργίου Ἀρβανίτη, τ. Προέδρου Ἐφετῶν Α. Ὁ Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης (Ἄρθρο στὸ περιοδικὸ Πεμπτουσία, τ. 2ο, Ἀπρίλιος - Ἰούλιος 2000) Ὁ Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε τὸ 1906 στὸν Ἅγιο Ἰωάννη Καρυστίας Εὐβοίας καὶ βαπτίσθηκε Εὐάγγελος. Στὸ σχολεῖο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Ἡ ἀσθένεια τοῦ δασκάλου καὶ ἡ φτώχεια τῆς οἰκογένειάς του τὸν ἔσπρωξαν νὰ ἐργασθεῖ […]
Ἕνας ἀδελφὸς μοῦ εἶπε: Πῆγε μιὰ φορὰ ἡ σύζυγός μου, ὅταν ἐργαζόμουν στὴν ἐπαρχία, σὲ ἕναν πάρα πολὺ αὐστηρὸ πνευματικὸ καὶ ὅταν τοῦ εἶπε τὴν ἀδυναμία της ποὺ θὰ τὴν ἐπαναλάμβανε, τὴν ἀποπῆρε, τὴ φοβέρισε καὶ ἀπὸ τότε ἔκανε πολὺ καιρὸ νὰ ξαναπάει νὰ ἐξομολογηθεῖ. “Εἶδες, τοῦ εἶπε ὁ Παππούλης, τί κάνει ἡ πολλὴ αὐστηρότητα; […]
Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1977 ὁ Γέρων Πορφύριος ἐπισκέφθηκε γιὰ πέντε ἡμέρες τὴν Κρήτη. Ὁ τότε Μητροπολίτης Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου καὶ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος ὀργάνωσε, μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Γέροντος, δύο ραδιοφωνικὲς ἐκπομπές, ποὺ ἔγιναν τὸν ἴδιο μήνα ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ Χανίων. Ἕνα πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἠχογράφησε τότε τὶς ἐκπομπὲς αὐτὲς καὶ μᾶς διέθεσε […]
Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά, Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ […]
Σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐπισκέψεις μου στὸ Ἅγιον Ὄρος συνάντησα καὶ τὸν πατέρα Χριστοφόρο, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴ συγκλονιστικότατη ἐμπειρία νὰ δεῖ ζωντανὸ μπροστά του τὸν Ἅγιο Γεώργιο καὶ νὰ μιλήσει μαζί του. Καθὼς τὸ ἀφηγούμην, λοιπόν, αὐτὸ στὸ Γέροντα Πορφύριο, ἄρχισε νὰ κλαίει. Τόσο πολὺ εἶχε συγκινηθεῖ, ποὺ σὲ μιὰ στιγμὴ μοῦ λέει: […]
Γ.Π.: Τὸ 1989 εἶχα πάει στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ ἕνα ἰατρικὸ συνέδριο. Στὴ διάρκεια τῶν ἡμερῶν, ποὺ ἤμουν ἐκεῖ, πῆγα τρεῖς φορὲς καὶ προσκύνησα στὸν Πανάγιο Τάφο. Ἐπιστρέφοντας στὴν Ἀθήνα, πῆγα στὸ Γέροντα, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τίποτε γιὰ ἐκεῖνο τὸ ταξίδι μου. Πῆγα, γιὰ νὰ τοῦ κάνω καρδιογράφημα. Μοῦ εἶπε νὰ πάω κοντά του κι […]
Κ. Ι.: Εἶναι ἐκπληκτικὰ αὐτά, ποὺ μᾶς εἴπατε, κύριε Παπαζάχο. Γ.Π.: Αὐτὴ ἡ ἱστορία, ἡ ἀφήγησή της, ὑπῆρξε, ὅπως σᾶς εἶπα, ἡ πρώτη μου ἀμοιβὴ ἀπὸ τὸ Γέροντα Πορφύριο. Κ. Ι.: Πολὺ σπουδαία ἀμοιβή, πράγματι. Γ.Π.: Καὶ ξέρετε, κύριε Ἰωαννίδη, τί μοῦ ἦρθε στὸ μυαλὸ ὅταν πρωτάκουσα αὐτὴ τὴν ἱστορία καί, φυσικά, κάθε φορὰ ποὺ […]
Κ. Ι.: Εἶναι μεγάλη ἡ χαρά μας, ποὺ ἔχουμε μαζί μας τὸν ἐπίκουρο Καθηγητὴ τῆς καρδιολογίας κ. Γεώργιο Παπαζάχο, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε θεράπων ἰατρὸς τοῦ Γέροντος Πορφυρίου γιὰ δεκατέσσερα ὁλόκληρα χρόνια. Γ.Π.: Δική μου ἡ χαρά, ποὺ μοῦ δίνετε τὴν εὐκαιρία νὰ πῶ λίγα πράγματα γιὰ τὸ μακαριστὸ Γέροντα. Οἱ καρδιολόγοι κάμνουμε πάντα στοὺς ἀσθενεῖς […]
