Γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ βασάνιζαν λογισμοί, γιατί νὰ μὴ γίνω κι ἐγὼ μοναχὸς νὰ ἀφιερωθῶ τελείως στὸν Θεό, ἀλλὰ παντρεύτηκα καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔκανα δεσμεύτηκα καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα καλὸ γιὰ τὸν Θεό. Μὲ αὐτὲς καὶ περισσότερες σκέψεις, πῆγα μιὰ μέρα στὸν Παππούλη καὶ ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα τὶς διάφορες ἁμαρτίες ποὺ εἶχα, […]
Τὸ πρῶτο, λοιπόν, χαρακτηριστικό, ἔτσι, τῆς πνευματικῆς του προσωπικότητος εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἂν μπορῶ νὰ πῶ ἕνα δεύτερο: Ἦταν ὁ Γέροντας (εἶναι συνέπειο τοῦ πρώτου) ἐκκλησιοκεντρικός. Ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἡ βάση τῆς ὅλης ζωῆς καὶ δραστηριότητός του. Μάλιστα τὸν εἶχα δεῖ πολλὲς φορὲς ὅταν μιλοῦσε γιὰ τὴν Ἐκκλησία, νὰ ἀναλύεται εἰς δάκρυα. Ἔτρεφε […]
Ἦλθε στὸ Μοναστήρι ἕνας νέος ἀδελφός, ποὺ προσκολλήθηκε σὲ μένα καὶ ἤθελε ὅλη τὴν ὥρα νὰ τοῦ λέω μιὰ συμβουλή, νὰ μοῦ πεῖ τί ἔκανε, ὅτι εἶναι χαρούμενος ἢ στενοχωρημένος. — Τί νὰ κάνω, Γέροντα; Ἂν τὸν περιφρονήσω, παραπονεῖται στὸ Γέροντα. Ἂν τὸν ἀκούω κάθε φορά, δὲν ξέρω ἂν ὠφελούμαστε. — Ἔμπλεξες ἄσχημα. Τώρα δύσκολα […]
Εἶχε πεῖ καὶ σὲ ἄλλους, ἀλλὰ καὶ σὲ μένα τὸν ἴδιο, ὅτι στὴν κουρά μου παρευρίσκετο πνευματικῶς. Ἐνῶ σωματικῶς ἦτο ἀσθενὴς στὸ κελλί του. Εἶχε ἰδεῖ καὶ παρακολουθήσει ὅλα, μέσῳ τοῦ χαρίσματος, ποὺ ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶχε. Τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἤμουν ἐσώκλειστος, μὲ σιωπὴ καὶ προσευχή, ἔνιωθα ἔντονα καὶ αἰσθητὰ τὴν παρουσία του. […]
— Ὅπως σοῦ ἔχω πεῖ πολλὲς φορές, ἡ μεγάλη ἐπιθυμία μου, εἶναι νὰ κλείσω τὰ μάτια μου στὴ Μονὴ τῆς μετανοίας μου, ἐκεῖ στὸ Ὄρος. Ἐκεῖνο ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ πάντοτε εἶναι πῶς θὰ συνηθίσει ὁ ὀργανισμός μου στὸ κλίμα ἐκεῖνο, ὥστε νὰ ἀντέξω. Βρῆκα, λοιπόν, στὴν Εὔβοια ἀπέναντι μιὰ ὡραία τοποθεσία, ποὺ ἔχει τὸ ἴδιο κλίμα μὲ […]
Τώρα πλέον μουδιάζουν τὰ πόδια μου, καὶ δὲν μὲ κρατοῦν νὰ περπατῶ. Μόνο λίγο ἐπὶ τόπου κάνω βήματα. Καὶ ξεχνῶ εὔκολα. Δὲν ζητῶ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὲ κάνει καλά. Μόνο νὰ μοῦ συγχωρέσει τὶς ἁμαρτίες μου. Συχνὰ σὲ σκέπτομαι καὶ προσεύχομαι γιὰ σένα λέγοντας τὴν εὐχὴ γιὰ σένα: «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Νὰ […]
Ὁ ἱερέας νὰ δέχεται καὶ τὰ ἁπλὰ λόγια τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας Πῶς λοιπὸν ἐσύ, πρεσβύτερε, σπεύδεις νὰ καταποντίσεις σὲ βαθιὰ λύπη τὸν Φαυστίνο, ποὺ ἐξομολογήθηκε δημόσια τὰ σφάλματά του; Μὴ λὲς λοιπόν, ἄνθρωπε, ὅτι αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν μὲ τὰ ἔργα τους, καὶ ἐξομολογοῦνται μόνο μὲ λόγια, δὲν τοὺς δέχεται ὁ Κύριος… Τὸ καλύτερο βέβαια εἶναι […]
Μιὰ μέρα διάβαζα ἕνα βιβλίο ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ποὺ ἔγραφε ὅτι κάποιος ἀσκητὴς χτυποῦσε σὲ ὥρα σαρκικοῦ πειρασμοῦ τὸ σῶμα του μὲ ἕνα ξύλο. Πῆγα στὸν Γέροντα καὶ ἡ πρώτη του κουβέντα ἦταν ἡ ἑξῆς: Μὰ τί πράγματα εἶναι αὐτά; Νὰ δέρνει ὁ μοναχὸς τὸν ἑαυτό του μὲ τὸ ξύλο γιὰ νὰ ἀποφύγει […]
Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ λένε συγνώμη, ἐξομολογοῦνται, ἀλλὰ μέσα τους ὑπάρχει πάθος ἐνάντια στὸν ἄλλον. Δὲν ἔρχεται ἔτσι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ εἶχα ἐδῶ ἕναν μάστορα, γείτονα, καὶ ἔκανε διάφορες δουλειὲς καὶ πληρωνόταν. Δὲν ξέρω πῶς ἔγινε καὶ ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει σὲ ὅλους, καὶ ’δῶ μέσα καὶ ἔξω. Τί νὰ κάνω; ἔλεγα, πῶς νὰ […]
Ἄρχισα ἁπλὰ καὶ αὐθόρμητα νὰ τοῦ ἀνοίγω τὴν καρδιά μου καὶ νὰ τὸν ρωτῶ ὅσα μὲ πίεζαν. — Γέροντα, ἐγὼ θέλω νὰ γίνω μοναχός. Ἀγαπῶ τὴ μοναχικὴ ζωή. Ἐπιθυμῶ νὰ ζήσω γιὰ τὸν Χριστό. Πηγαίνω σ’ ἕνα μοναστήρι. Ἀλλὰ ὅλα ἔχουν μπερδευτεῖ μέσα μου καὶ ἔχω πολλὲς ἀπορίες. Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ: Ὁ μοναχὸς πρέπει […]
Σὲ ζηλεύω, μωρέ, σὲ ζηλεύω. Ἐσὺ μπορεῖς νὰ γίνεις ὁ μεγαλύτερος ἱεραπόστολος μέσα στὸ Μοναστήρι, χωρὶς νὰ μιλᾶς καθόλου. Σιωπηρὰ θὰ προσεύχεσαι γιὰ ὅλους. Γιὰ ὅλη τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν κλῆρο, γιὰ τοὺς μοναχούς. Περνάει κρίση σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Πρὸ παντὸς νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὴν πνευματική σου οἰκογένεια. Νὰ ἀφήνεις τὴν καρδιά σου ὁλάνοιχτη […]
Χάρη στὸ διορατικὸ χάρισμά του ὁ Γέρων Πορφύριος γνώριζε καὶ τὴ μορφὴ ἑνὸς ἄλλου μεγάλου Γέροντος τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ Ρώσσου Γέροντος Σωφρονίου, κτίτορος καὶ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ τῆς Βρεττανίας, ὁ ὁποῖος, ἀνάμεσα στ’ ἄλλα βιβλία, ἔγραψε καὶ τὸ παγκόσμια γνωστὸ καὶ μεταφρασμένο σὲ πολλὲς γλῶσσες Ὁ Γέροντας Σιλουανός. […]
Μόνο ἕνα νὰ προσέξεις, μὲ συμβούλεψε ὁ Ὅσιος Πορφύριος. Νὰ ξεκαθαρίζεις τὶς σκέψεις σου, ποὺ ἀπὸ τὴν πολλή σου εὐαισθησία πιέζεσαι καὶ θλίβεσαι. Νὰ τὶς διώχνεις, νὰ μὴν παραμένουν. Νὰ ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται καὶ δὲν θὰ ταράζεσαι, οὔτε θὰ θλίβεσαι. Νὰ ἀγαπᾶς πολὺ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τὸ ἴδιο. Νὰ ἀγαπᾶς πολὺ τὸν Γέροντα. Ἕνας […]
— Εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα νὰ κουραζόμεθα γιὰ τὸν Θεό, καὶ ὕστερα νὰ μετανοιώνουμε καὶ νὰ γογγύζουμε. Κατάλαβέ το καλά. Χωρὶς σωματικὸ κόπο, δὲν κερδίζεται ἡ ἀρετή, ξάπλα στὸ κρεββάτι. Ὁ σωματικὸς κόπος εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄλλοι μὲ χαρὰ ἐδέχοντο ἐξευτελισμούς, […]
Ἕνα μεσημέρι βρέθηκα κοντά του. — Θὰ περιμένετε ὅμως λίγο, μοῦ εἶπαν οἱ ἀδελφές, διότι εἶναι ἡ ὥρα τοῦ φαγητοῦ του. Πρέπει νὰ φάει, διότι, μὲ τὸ ἕλκος, δὲν κάνει νὰ μένει πολλὲς ὧρες τὸ στομάχι ἄδειο. Καὶ ἀπὸ τὸ πρωὶ μιλάει μὲ τὸν κόσμο. — Πολὺ εὐχαρίστως, εἶπα, θὰ περιμένω ἐδῶ ἀπ’ ἔξω. — […]
— Ὅσο κάνει κανεὶς τὸ καλό, γίνεται ἕνα μ’ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ κάνει τὸ κακό. Καὶ νὰ θέλει, δὲν μπορεῖ. Τὸ καταλαβαίνεις αὐτό; — Ὁ Θεὸς νὰ μὲ φωτίσει νὰ τὰ καταλαβαίνω ὅλα αὐτὰ ποὺ μοῦ λέτε. — «Ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι». Προσήλωσις, κάρφωμα εἰς τὸν Σταυρό, εἰς τὸν Κύριον. Συσταυροῦσθαι, […]
