Στὸ χωριό μου ἦταν ἕνα παιδὶ ποὺ ἤθελε νὰ γίνει παπάς. Ἐπειδὴ γνώριζε ὅτι εἶχα γνωστοὺς στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν Ἀθωνιάδα Σχολή, μὲ παρακάλεσε νὰ τὸν βοηθήσω νὰ γραφτεῖ στὴ σχολὴ αὐτή. Ἐκεῖ ἦταν σχολάρχης ὁ μακαρίτης ὁ Ναθαναήλ, ὁ μετέπειτα μητροπολίτης Κῶ. Πράγματι τὸν βοήθησα νὰ γραφτεῖ καί, ὅπως ἔμαθα κατόπιν, ἦταν καλὸς […]
Πολλὲς φορὲς ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἄλλα λέμε, ἄλλα πιστεύουμε καὶ ἄλλα πράττουμε. Τὸ παρακάτω περιστατικὸ μοῦ τὸ διηγήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀγάθωνος Γερμανός, καλὸς φίλος καὶ πατριώτης ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, ποὺ εἶχε καταφύγει στὸν Ἄρη τὸν Βελουχιώτη, ὅταν τὸν κυνηγοῦσαν οἱ Γερμανοί, καὶ κάθησε γιὰ κάποιο διάστημα μαζί του. Μοῦ διηγήθηκε, λοιπὸν τὰ ἑξῆς: […]
Πρὶν ἀπὸ μέρες ἦλθε μία γυναίκα, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, μὲ ἕνα ψυχίατρο καὶ μοῦ λένε ὅτι τὸ σπίτι της ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ πέθανε ἡ πεθερά της, διότι ἔμενε μαζί της, ἔχει μεγάλη βρώμα, ποὺ ὅποιος μπεῖ μέσα στὸ σπίτι δὲν ἀντέχει οὔτε στιγμή. Τὴν ρώτησα, μήπως μισοῦσε τὴν πεθερά της ὅταν ζοῦσε […]
