Πρὶν ἀπὸ μέρες ἦλθε μία γυναίκα, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, μὲ ἕνα ψυχίατρο καὶ μοῦ λένε ὅτι τὸ σπίτι της ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ πέθανε ἡ πεθερά της, διότι ἔμενε μαζί της, ἔχει μεγάλη βρώμα, ποὺ ὅποιος μπεῖ μέσα στὸ σπίτι δὲν ἀντέχει οὔτε στιγμή. Τὴν ρώτησα, μήπως μισοῦσε τὴν πεθερά της ὅταν ζοῦσε […]
Tὸ νὰ συγχωροῦμε ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, τὸ θεωροῦσε ὁ Γέροντας πολὺ βασικό. Πολύ συχνὰ ἐπαναλάμβανε τὸ στίχο τῆς εὐχῆς: «Πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν». Καὶ στὴν ἐξομολόγηση ἔδινε ἰδιαίτερη σημασία σ᾿ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἁμαρτία, νὰ θυμόμαστε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς ἔκανε κάποιος καὶ νὰ τοῦ κρατᾶμε κακία ἢ πικρία ἢ ἔχθρα. Ἤθελε τὶς ψυχές […]
Εἶναι μεγάλο σφάλμα ποὺ δὲν ἀγαπᾶς τὴ μητέρα σου καὶ τὴν ἀντιμετωπίζεις μὲ τόση καχυποψία. Προσευχήσου νὰ σοῦ δώσει ὁ Θεὸς δύναμη, μακροθυμία καὶ ἀνεξικακία, γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ συγχωρεῖς. Πρέπει νὰ σταματήσεις τὶς ἔντονες ἀντεπιθέσεις σου, τὸ συχνὸ καὶ πεισματικὸ ἀναμάσημα ὅτι σοῦ φέρθηκε ἄσχημα στὸ παρελθόν. Δέξου, ἐπιτέλους, αὐτὸ τὸ παρελθὸν σὰν ἕνα […]
Μιὰ μέρα, ποὺ σκέψεις πικρίας μὲ κατέκλυζαν γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ποὺ μὲ κατέκριναν ἀδίκως, ὁ Γέροντας ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν ἐπιθετική μου, ὅπως εἶπε, στάση. Τοῦ ἀντέτεινα, ὅτι οὔτε εἶπα, οὔτε ἔκανα ὁ,τιδήποτε ἐναντίον τῶν ἐπικριτῶν μου, ἀλλὰ μόνον σκεπτόμουν ἀρνητικά, χωρὶς νὰ ἐξωτερικεύoμαι καὶ γι᾿ αὐτὸ χωρὶς νὰ θίγω κανέναν. Τότε […]
(Ἀπομαγνητοφώνηση λόγων τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου) – Μὴν καταρᾶσθε. Μερικοὶ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ τὸ καταλάβουν… Νὰ μὴν πεῖς ποτὲ «θὰ τὸν τιμωρήσει ὁ Θεός, γιατὶ ἔχει κάνει αὐτό…». Ποτὲ νὰ μὴν πεῖτε ἔτσι. Δὲν πρέπει νὰ βάζουμε τὸ κακὸ στὸ μυαλό μας… Νά, λέει: «αὐτὸν θὰ τὸν τιμωρήσει ὁ Θεός, δὲν φέρνεται καλά». Μὲ ἀκοῦτε; […]
Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ λένε συγνώμη, ἐξομολογοῦνται, ἀλλὰ μέσα τους ὑπάρχει πάθος ἐνάντια στὸν ἄλλον. Δὲν ἔρχεται ἔτσι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ εἶχα ἐδῶ ἕναν μάστορα, γείτονα, καὶ ἔκανε διάφορες δουλειὲς καὶ πληρωνόταν. Δὲν ξέρω πῶς ἔγινε καὶ ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει σὲ ὅλους, καὶ ’δῶ μέσα καὶ ἔξω. Τί νὰ κάνω; ἔλεγα, πῶς νὰ […]
Ὁ κύριος Ἀθανασιάδης ἦταν ἐφέτης στὴ Θεσσαλονίκη καὶ μετὰ ἔγινε ἀντιεισαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου Πάγου. Δὲν ξέρω γιὰ ποιὰ αἰτία τὸν εἶχαν καταδικάσει σὲ θάνατο οἱ Γερμανοὶ καὶ εἶχε ζήσει σὲ στρατόπεδα συγκέντρωσης στὴ Γερμανία. Μοῦ διηγήθηκε λοιπὸν διάφορες ἐμπειρίες ἀπὸ τὴ ζωή του στὸν ἑλληνικὸ στρατὸ καὶ στὰ γερμανικὰ στρατόπεδα. Μεταξὺ ἄλλων μοῦ περιέγραψε κάποια […]
Στὸ χωριό μου ἦταν ἕνα παιδὶ ποὺ ἤθελε νὰ γίνει παπάς. Ἐπειδὴ γνώριζε ὅτι εἶχα γνωστοὺς στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν Ἀθωνιάδα Σχολή, μὲ παρακάλεσε νὰ τὸν βοηθήσω νὰ γραφτεῖ στὴ σχολὴ αὐτή. Ἐκεῖ ἦταν σχολάρχης ὁ μακαρίτης ὁ Ναθαναήλ, ὁ μετέπειτα μητροπολίτης Κῶ. Πράγματι τὸν βοήθησα νὰ γραφτεῖ καί, ὅπως ἔμαθα κατόπιν, ἦταν καλὸς […]
(Περισσότερα γιὰ τὸν συνθέτη τοῦ τραγουδιοῦ ποὺ θὰ βρεῖτε παρακάτω) Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα δὲν εἶχε σύνορα, ἦταν ἀπεριόριστη. Ἐπεκτεινόταν σ’ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, φίλους καὶ ἐχθρούς. Μοῦ ἔλεγε: “Τὸ στεφάνι τῆς ἀγάπης μας στοὺς φίλους μας ἔχει ξένα σώματα (ὑπολογισμό, ἀνταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματικὴ ἀδυναμία, ἐμπαθὴ συμπάθεια), ἐνῶ τὸ στεφάνι τῆς […]
Πολλὲς φορὲς ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἄλλα λέμε, ἄλλα πιστεύουμε καὶ ἄλλα πράττουμε. Τὸ παρακάτω περιστατικὸ μοῦ τὸ διηγήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀγάθωνος Γερμανός, καλὸς φίλος καὶ πατριώτης ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, ποὺ εἶχε καταφύγει στὸν Ἄρη τὸν Βελουχιώτη, ὅταν τὸν κυνηγοῦσαν οἱ Γερμανοί, καὶ κάθησε γιὰ κάποιο διάστημα μαζί του. Μοῦ διηγήθηκε, λοιπὸν τὰ ἑξῆς: […]
Πῆγα μὲ κάποιον ἐφέτη καὶ τὴ γυναίκα του στὸν Γέροντα καὶ ἀφοῦ μίλησε γιὰ λίγο μαζί τους, μοῦ λέει, «θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸ πεῖς σὲ κανέναν». Λέω, «Γέροντα, δὲν πρόκειται νὰ πῶ τίποτα σὲ κανέναν. Ὅπως θὰ μοῦ πεῖτε ἐσεῖς θὰ κάνω». « Ἦρθε», μοῦ λέει, «μιὰ γυναίκα καὶ μοῦ εἶπε […]
«Μὴ καταρᾶσθε κανέναν, ἀλλὰ νὰ εὐλογεῖτε, διότι ὁ ἄνθρωπος ποὺ καταριέται στέλνει δύναμη μεγάλης καταστροφῆς, σωστὴ ἀτομικὴ βόμβα, καὶ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο μπορεῖ νὰ τὸν διαλύσει ψυχικά. Ἐνῶ ὅταν τὸν εὐλογεῖτε τὸν ἄνθρωπο τοῦ στέλνετε δύναμη καλοσύνης καὶ τὸν μεταμορφώνετε σὲ καλόν». Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 126
