Κάτι, στὸ ὁποῖο πολὺ ἐπέμενε ὁ Γέρων Πορφύριος, ἰδίως ὅσο ἀφοροῦσε τοὺς νέους, ἦταν ἡ ἐργασία. Δὲν δεχόταν νὰ εἶναι κανένας ἀργόσχολος ἢ ἀδιάφορος ἢ ἀπρόσεκτος. Ἀπέδιδε πάρα πολὺ μεγάλη σημασία σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἤθελε ἀνθρώπους ἐργατικοὺς καὶ δημιουργικούς. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἤθελε νὰ κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νὰ χρησιμοποιοῦν συνεχῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ […]
Τὰ χρόνια κυλοῦσαν. Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου στὸν Γέροντα κι᾿ ἐνῶ συζητούσαμε διάφορα θέματα, ξαφνικὰ τὸν βλέπω νὰ σκύβει, νὰ ἀγκαλιάζει τὸ κεφάλι μου καὶ νὰ μοῦ τὸ σταυρώνει ἐπανειλημμένα, ψιθυρίζοντας: «Εἶναι ἀριστερά, ἀριστερὰ τὸ βλέπω». Ὁ Γέροντας μοῦ εἶχε κάνει, μὲ τὴν μυστικὴ προσευχή του, «πνευματικὸ ἐγκεφαλογράφημα». Δὲν μοῦ ἔδωσε ἐξηγήσεις, μοῦ ἔδωσε ὅμως […]
[1985] — Ἄκουσέ με. Ὅ,τι σοῦ λέω εἶναι πράγματα ποὺ τὰ ἔζησα. μετὰ τὰ συμπλήρωσα μὲ τὴν λίγη διόραση ποὺ μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ὅ,τι ἔβλεπα, ἤθελα νὰ τὸ μάθω. Ἔβλεπα σὲ μιὰ βιτρίνα κάτι, πήγαινα νὰ ρωτήσω, ποῦ τὸ βρῆκαν, σὲ ποιό ἐργαστήρι τὸ ἔφτιασαν καὶ ζητοῦσα νὰ μοῦ δείξουν τὸν τρόπο τῆς κατασκευῆς. […]
Ἐργασία καὶ μάθησις — Οἱ τσιγγάνοι παίζουν βιολὶ καὶ παίζοντας ἐργάζονται. Καταλαβαίνεις; Εἶναι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὴν ἔφεση νὰ σπουδάζουν ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους. — Εἶναι καλὸ αὐτό; — Ναί, εἶναι καλό. Διότι καταρτίζονται. Διότι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ μάθει καὶ πῶς νὰ πεθάνει. Μπαίνουμε στὴν ζωή, μπαίνουμε καὶ στὸν θάνατο. Οἱ ἁπλοί […]
Ἄρχισα ἁπλὰ καὶ αὐθόρμητα νὰ τοῦ ἀνοίγω τὴν καρδιά μου καὶ νὰ τὸν ρωτῶ ὅσα μὲ πίεζαν. — Γέροντα, ἐγὼ θέλω νὰ γίνω μοναχός. Ἀγαπῶ τὴ μοναχικὴ ζωή. Ἐπιθυμῶ νὰ ζήσω γιὰ τὸν Χριστό. Πηγαίνω σ’ ἕνα μοναστήρι. Ἀλλὰ ὅλα ἔχουν μπερδευτεῖ μέσα μου καὶ ἔχω πολλὲς ἀπορίες. Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ: Ὁ μοναχὸς πρέπει […]
Τοὺς περισσότερους μᾶς κατηγοροῦσε γιὰ νωθρότητα. Ἀπὸ τὸ περπάτημα, ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς ὁμιλίας, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ πιάναμε κάτι ἢ κινούσαμε τὰ χέρια μας μᾶς «μυριζόταν». «Κοίτα τον, μωρέ, δὲν μπορεῖ νὰ κουνήσει τὰ πόδια του καὶ θέλει νὰ προοδεύσει καὶ πνευματικά!». Ἐφάρμοζε μιὰ σωματο-ψυχικὴ ποιμαντικὴ θεραπευτική. Συνιστοῦσε ἐργασιοθεραπεία. Τὸν ἐνοχλοῦσε ἀφάνταστα ἡ ἀπροσεξία […]
— Εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα νὰ κουραζόμεθα γιὰ τὸν Θεό, καὶ ὕστερα νὰ μετανοιώνουμε καὶ νὰ γογγύζουμε. Κατάλαβέ το καλά. Χωρὶς σωματικὸ κόπο, δὲν κερδίζεται ἡ ἀρετή, ξάπλα στὸ κρεββάτι. Ὁ σωματικὸς κόπος εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄλλοι μὲ χαρὰ ἐδέχοντο ἐξευτελισμούς, […]
— Ἀκούω πολλοὺς νὰ λένε γιὰ κορεσμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λέγεται, διότι κόρος γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει. Μέχρι τὴν τελευταία του στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Βλέπω τὸν ἑαυτό μου. Τί περιμένω ἐγὼ τώρα σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία ποὺ εἶμαι; Ἀλλὰ πρέπει νὰ κινοῦμαι, γιὰ νὰ δημιουργῶ ἔστω καὶ λίγο […]
