“Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἔρθει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Εἶναι προσφορὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τίποτα καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ στερήσει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτὴ τὴν ἀγάπη.” Δὲν καταπίεζε κανέναν Δίπλα στὸν Γέροντα Πορφύριο αἰσθανόμουν ἄνετα. Δὲν καταπίεζε κανέναν. Ἤθελε, ὅποιος πήγαινε κοντά του, νὰ κάμνει αὐτὸ ποὺ […]
Σὲ δεχόταν καὶ σὲ ἀγαποῦσε ὁ π. Πορφύριος, ὅποιος καὶ νὰ ἤσουν, ὅπως καὶ νὰ ἤσουν. Δίπλα του, ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία ἔπαιρνε ἄλλες διαστάσεις. Δὲν κλονιζόσουν, δὲν σὲ καταλάμβαναν ἡ ἀπόγνωση καὶ ἡ ἀπελπισία. Μόνο θλιβόσουν, γιατὶ διέπραξες τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο, γιατὶ δὲν ἐφάρμοσες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὄχι μόνο […]
Δὲν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ παραπτώματά του. Τὰ λάθη, οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη δὲν εἶναι μόνο προσωπικὰ βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῶν γονέων του καὶ εἰδικὰ τῆς μητέρας, δηλαδὴ τὸ πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα του, ὅταν τὸν κυοφοροῦσε, ἂν στενοχωριόταν, τί ἔκανε, ἂν […]
Ἀγαπημένε μου Παππούλη. Ἅγιε πνευματικέ μου Πατέρα. Ξέρεις τώρα ἀπὸ ἐκεῖ ψηλὰ ποὺ εἶσαι πόσο εἰλικρινὰ σ᾿ ἀγαπῶ. Πολὺ ἀγάπησες, μοῦ λὲς στὴν ὑποθήκη ποὺ μοῦ ἄφησες, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Καλυβίτη καὶ ἔκανες πολλὲς προσευχὲς καὶ ἀγῶνες γιὰ νὰ τὸν μιμηθεῖς. Αὐτὸ σὲ βοήθησε πάρα πολὺ νὰ ἀγαπήσεις τὸ Θεὸ καὶ πέρασες ἐδῶ καλά, […]
Ἕνας ἀδελφὸς μοῦ εἶπε: Πῆγε μιὰ φορὰ ἡ σύζυγός μου, ὅταν ἐργαζόμουν στὴν ἐπαρχία, σὲ ἕναν πάρα πολὺ αὐστηρὸ πνευματικὸ καὶ ὅταν τοῦ εἶπε τὴν ἀδυναμία της ποὺ θὰ τὴν ἐπαναλάμβανε, τὴν ἀποπῆρε, τὴ φοβέρισε καὶ ἀπὸ τότε ἔκανε πολὺ καιρὸ νὰ ξαναπάει νὰ ἐξομολογηθεῖ. “Εἶδες, τοῦ εἶπε ὁ Παππούλης, τί κάνει ἡ πολλὴ αὐστηρότητα; […]
Μοῦ ἔλεγε ὁ Παππούλης: “Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ πολὺ στενοχωριέται καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ διάφορα πράγματα. Πρέπει νὰ πηγαίνουμε στὸν πνευματικό μας ὅταν ἔχουμε κάτι ποὺ μᾶς βασανίζει”. “Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, γιατὶ καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν σώζεσαι”, μοῦ εἶπε μιὰ ἄλλη φορά. Ἔλεγε […]
Μοῦ ἔλεγε ὁ Γέροντας μιὰ μέρα: «Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ ἀποφεύγει τὴν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο τὸ αἴσθημα ἀνωτερότητος γιὰ τὴν ἀρετή του, ὅσο καὶ τὸ αἴσθημα κατωτερότητος γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του. Ἄλλο πράγμα εἶναι τὸ κόμπλεξ καὶ ἄλλο ἡ ταπείνωση· ἄλλο ἡ μελαγχολία καὶ ἄλλο ἡ μετάνοια. Μὲ ἐπισκέφθηκε κάποτε ἕνας κοσμικὸς ψυχίατρος καὶ μοῦ […]
Κάποτε τὸν ρώτησα: «Τί εἶναι καλύτερο νὰ λέω στὴν προσευχή μου;» Ἐκεῖνος ἀπήντησε: «Τίποτα. Ὁ Θεὸς ξέρει καλύτερα ἀπὸ σένα τί σoῦ χρειάζεται περισσότερο. Λέγε διαρκῶς τὴν «εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ». Μιὰ ἄλλη φορά, ξεχνώντας τὴν ἀπάντησή του αὐτή, τοῦ ὑπέβαλα τὸ ἴδιο ἐρώτημα. Κι ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: «Νὰ παρακαλᾶς τὸν Χριστὸ νὰ σὲ κάνει […]
Ὁ Γέροντας, μὲ τὴν αὐταπόδεικτη ἁγιότητά του, δὲν ἀποτελοῦσε μόνο μιὰ ἀναμφισβήτητη πνευματικὴ ἀξία, ἀλλὰ γινόταν, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώκει, καὶ μέτρο ἀξιολόγησης τῆς πνευματικῆς ἀξίας τῶν ἄλλων. Ἕνας φίλος εἶχε κάποτε μιὰ ἀπρόσμενη περιπέτεια: Διαφωνοῦσε μ᾿ ἕναν γνωστό του, γιὰ κάποιο σοβαρὸ θέμα καί, στὴν προσπάθειά του νὰ συνδιαλλαγεῖ μαζί του, συνέλαβε τὴν ἰδέα […]
Ὁ ἱερέας νὰ δέχεται καὶ τὰ ἁπλὰ λόγια τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας Πῶς λοιπὸν ἐσύ, πρεσβύτερε, σπεύδεις νὰ καταποντίσεις σὲ βαθιὰ λύπη τὸν Φαυστίνο, ποὺ ἐξομολογήθηκε δημόσια τὰ σφάλματά του; Μὴ λὲς λοιπόν, ἄνθρωπε, ὅτι αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν μὲ τὰ ἔργα τους, καὶ ἐξομολογοῦνται μόνο μὲ λόγια, δὲν τοὺς δέχεται ὁ Κύριος… Τὸ καλύτερο βέβαια εἶναι […]
Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ λένε συγνώμη, ἐξομολογοῦνται, ἀλλὰ μέσα τους ὑπάρχει πάθος ἐνάντια στὸν ἄλλον. Δὲν ἔρχεται ἔτσι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ εἶχα ἐδῶ ἕναν μάστορα, γείτονα, καὶ ἔκανε διάφορες δουλειὲς καὶ πληρωνόταν. Δὲν ξέρω πῶς ἔγινε καὶ ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει σὲ ὅλους, καὶ ’δῶ μέσα καὶ ἔξω. Τί νὰ κάνω; ἔλεγα, πῶς νὰ […]
Κάποτε ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: «Πολλὲς ἀπὸ σᾶς τὶς γυναῖκες, ὅ,τι κατεστραμμένο καὶ ἄχρηστο ἔχετε, παλιὰ καὶ τρύπια κατσαρολικά, ἔπιπλα, παπούτσια καὶ ἄλλα φθαρμένα πράγματα, πᾶτε καὶ τὰ πετᾶτε σὲ κάποια ἀπόμερη ἀποθήκη σας, κλειδώνετε τὴν πόρτα καὶ ἡσυχάζετε. Δὲν ξέρετε ὅμως, ὅτι θὰ ἔρθει στιγμή, ποὺ αὐτὸ τὸ παλιατζίδικό σας θὰ τὸ βροῦν καὶ […]
«Τὴν ὥρα ποὺ μπαίνει κάποιος νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸν… “κοιτάζω”. Ὅταν φεύγει, τὸν συνοδεύω μὲ προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω. Eἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια…» Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 171 —————————- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε […]
“Νὰ γίνεται, παιδί μου, κατὰ καιροὺς στὴ ζωή μας καὶ μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικὰ τραύματα ἢ διάφορα σοβαρὰ συμβάντα μᾶς δημιουργοῦν σωματικὲς ἀσθένειες. Στὴν ἐξομολόγηση νὰ μὴ λέμε μόνο τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαφόρους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαρᾶς, στενοχώριας ποὺ περνᾶμε ἀπὸ διάφορα γεγονότα ἢ συμβάντα, ὅπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, […]
— Ὑπάρχουν δέκτες ποὺ συνδέονται μὲ τὴν Ἰαπωνία. Εἶναιπανταχοῦ παρὼν ὁ ἅγιος; Ἡ ψυχὴ εἶναι ἕνα θεῖο κομμάτι. Δὲν ὑπάρχουν βιβλία ὅπου γράφονται τὰ παραπτώματά μας , ἀλλὰ ἡ ὀντότητά μας εἶναι τὸ βιβλίο. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἐξομολόγηση σβήνονται τὰ παραπτώματα. Ἐγὼ ὅμως λέω ὅτι χρειάζεται καὶ ἡ πίστη στὴν ἐξομολόγηση γιὰ νὰ σβηστοῦν. […]
