Ἡ διάκρισις εἶναι ἡ κορωνίδα τῶν ἀρετῶν. Διάκρισιν ἔχει αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ ἀκόμη περισσότερο τὶς διαβαθμίσεις αὐτῶν καὶ τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν αἰτιῶν καὶ τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ διακριτικὸς καταλαβαίνει ἂν τὸ ταπεινὸ ὕφος κάποιου κρύβει πραγματικὴ ταπείνωση ἢ προσποίηση. Καταλαβαίνει ποιὰ θὰ εἶναι ἡ […]
Ὁ Γέροντας στὸ σοβαρό, ἀλλὰ καὶ λεπτὸ θέμα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, ἦταν πατερικὰ διακριτικός. Δὲν μποροῦσε κανεὶς νὰ τοῦ προσδώσει τὸ συμβατικὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ αὐστηροῦ ἢ τοῦ ἐπιεικῆ, διότι ἁπλὰ ἦταν σωστός. Βρισκόταν ἔξω καὶ πάνω, τόσο ἀπὸ τὴ δαιμονολογία τῆς σεξοκεντρικῆς ἠθικῆς τῶν “αὐστηρῶν”, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν ἀγγελισμὸ τοῦ ἐρωτικοῦ ἐξαγνισμοῦ […]
Ἕνας φίλος δέχθηκε, ὅπως μου ἐκμυστηρεύθηκε, τὴν σκληρὴ συμπεριφορὰ ἐκ μέρους ἀνθρώπων αὐστηρῶν ἀρχῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξουθενωθεῖ καὶ νὰ παρεξηγηθεῖ τελείως, ὡς πρὸς τὸν χαρακτήρα του. Ὁ Γέροντας τὸν ἀνέπαυσε, διότι ἔβαλε τὰ πράγματα στὴ θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχικὴ ἀκτινογραφία του. Τοῦ εἶπε: «Εἶσαι καλός, εὐαίσθητος, ἥσυχος· εἶσαι πρόβατο τοῦ Θεοῦ, Ἀλλά, ὅταν […]
Γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ βασάνιζαν λογισμοί, γιατί νὰ μὴ γίνω κι ἐγὼ μοναχὸς νὰ ἀφιερωθῶ τελείως στὸν Θεό, ἀλλὰ παντρεύτηκα καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔκανα δεσμεύτηκα καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα καλὸ γιὰ τὸν Θεό. Μὲ αὐτὲς καὶ περισσότερες σκέψεις, πῆγα μιὰ μέρα στὸν Παππούλη καὶ ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα τὶς διάφορες ἁμαρτίες ποὺ εἶχα, […]
Πολλὲς φορὲς στὶς συζητήσεις μας προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε κάποιον γιὰ τὶς ἀπόψεις μας καὶ ὄχι μόνον δὲν πείθεται, ἀλλὰ σὲ κάθε λόγο ποὺ λέμε ἀντιτάσσει δύο ἀντιρρήσεις. Τελικὰ φθάνουμε σὲ σύγκρουση. Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ σὲ οἰκογενειακὲς ἀντιπαραθέσεις μεταξὺ συζύγων, μεταξὺ γονέων καὶ παιδιῶν, μεταξὺ ἄλλων συγγενικῶν προσώπων καὶ ὄχι σπάνια μεταξὺ συνεταίρων καὶ συνεργατῶν. Συμβαίνει […]
Διαβάζω στὸν Γέροντα τὸ κείμενο «Διήγησις περὶ ἀγάπης πάνυ ὠφέλιμος» ἀπὸ τὸ Μηναῖον τοῦ Σεπτεμβρίου (8η τοῦ μηνός), ὅπου, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς: «… τί τοῖς λογισμοῖς δι’ ἐμὲ πολιορκῇ καὶ ταράττῃ, ὦ ἄνθρωπε;». Καὶ ὁ Γέροντας σχολιάζει: — Μ’ ἀρέσει αὐτὴ ἡ γλῶσσα. Δὲν τὴν καταλαβαίνω μ’ εὐκολία, ἀλλὰ μ’ ἀρέσει. Μοῦ […]
Μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας ὅτι κάποτε πῆγε μία γυναίκα καὶ τὸν ρώτησε: Τί νὰ κάνω, Γέροντα, μὲ τὴν κόρη μου; Εἶναι πολὺ νευρικὴ καὶ μαλώνουμε. Ἔχουν σπάσει κι ἐμένα τὰ νεῦρα μου καὶ πῆγα στὸν γιατρὸ καὶ μοῦ ἔδωσε ἠρεμιστικά, ἀλλὰ δὲν μοῦ κάνουν τίποτε. Ἐγὼ τῆς εἶπα: Ἡ κόρη σου ἔχει δαιμόνιο καὶ γι’ […]
Ἄλλη διήγηση τοῦ Γέροντα: « Ἦρθαν χθὲς στὸ δωμάτιό μου ἕνα ἀντρόγυνο μὲ τὸ κοριτσάκι τους, ποὺ ἦταν γύρω στὰ δώδεκα. “Παππού, πὲς στὸν μπαμπά μου καὶ στὴ μαμά μου νὰ μὴν μαλώνουν, διότι στὸ σπίτι ὅλη τὴν ἡμέρα τσακώνονται”, μοῦ εἶπε τὸ παιδὶ κι ἔβαλε τὰ κλάματα. Ἄρχισα κι ἐγώ, Γιάννη, νὰ κλαίω μαζὶ του […]
Μοῦ διηγήθηκε κάποτε ὁ Γέροντας Πορφύριος τὸ ἑξῆς: «Πήγαινα στὴ Θεσσαλονίκη μὲ τὸ λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς Ἀθήνα-Θεσσαλονίκη. Τὸ εἰσιτήριό μου ἔγραφε ἀριθμὸ θέσεως. Ὅταν πῆγα νὰ καθίσω, ἔρχεται ἕνας νεαρὸς καὶ μοῦ λέει, “ἐδῶ θὰ κάτσω ἐγώ”. “Μὰ ὁ ἀριθμὸς θέσεως τοῦ εἰσιτηρίου μου εἶναι ἐδῶ”, τοῦ λέω. “ Ἂς εἶναι”, μοῦ λέει αὐτός, “νὰ πᾶς […]
It is also miraculous as it is indicated in the first edition of the book which circulated in Greece[1] how different, even contradictory his response was to the same questions depending on who asked them. I cannot but bring up, finishing up this witness of mine, my experiences on certain subjects which are touched upon. […]
«– Πρέπει συνεχῶς νὰ κάμνω ἐλεημοσύνη, Γέροντα; Νὰ βοηθῶ διαρκῶς οἰκονομικὰ τοὺς συνανθρώπους μου; – Ὅταν μπορεῖς, ναί. Ὅμως, πιὸ πολὺ νὰ βοηθᾶς τοὺς γύρω σου μὲ τὸ νὰ τοὺς μιλᾶς, μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀκοῦς ὅταν θέλουν νὰ μιλήσουν γιὰ τὰ προβλήματά τους, νὰ ποῦν τὸν πόνο τους καὶ κάνοντάς τους συντροφιά, γιὰ νὰ μὴ […]
“Νὰ γίνεται, παιδί μου, κατὰ καιροὺς στὴ ζωή μας καὶ μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικὰ τραύματα ἢ διάφορα σοβαρὰ συμβάντα μᾶς δημιουργοῦν σωματικὲς ἀσθένειες. Στὴν ἐξομολόγηση νὰ μὴ λέμε μόνο τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαφόρους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαρᾶς, στενοχώριας ποὺ περνᾶμε ἀπὸ διάφορα γεγονότα ἢ συμβάντα, ὅπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, […]
«Τί θὰ ψηφίσουμε, Γέροντα;» «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι σὰν τὴν κλώσσα: Κάτω ἀπὸ τὰ φτερά της σκεπάζει καὶ ἄσπρα πουλάκια καὶ μαῦρα πουλάκια». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν πολιτικοποιεῖται καί, πολὺ περισσότερο, δὲν κομματικοποιεῖται. Σκεπάζει μὲ τὴν ἀγάπη ὅλους, χωρὶς νὰ ταυτίζεται μὲ φατρίες… Κάποτε μὲ ρώτησε πῶς πᾶνε τὰ πολιτικὰ πράγματα. Τοῦ ἀπάντησα ὅτι γενικὰ […]
Μιὰ μητέρα παραπονιόταν ὅτι δὲν τὴν ἀκούει πιὰ ὁ γυιός της, δὲν πηγαίνει ἐκκλησία καὶ τὰ τοιαῦτα. Τῆς λέω: — Τόσα χρόνια τὸν καταπίεζες, «κάνε τοῦτο, πήγαινε ’κεῖ». Τώρα θέλει ἐλευθερία. Μὴν τοῦ λές, κάνε ἔτσι, κάνε ἀλλιῶς. Μόνο προσευχήσου μὲ ἀγάπη μυστικὰ γιὰ κεῖνον. Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά […]
Λοιπόν, μέσα στὴν θρησκεία λέει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες δὲν εἶναι ὅσο εἶναι αὐτὴ ἡ θρησκεία. Μία θρησκεία μόνον εἶναι: ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ θρησκεία. Καὶ τὸ πνεῦμα αὐτὸ τὸ ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἀληθές. Τὰ ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καὶ οἱ διδασκαλίες εἶναι μπερδεμένες. Ἐδῶ ὁ […]
Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1977 ὁ Γέρων Πορφύριος ἐπισκέφθηκε γιὰ πέντε ἡμέρες τὴν Κρήτη. Ὁ τότε Μητροπολίτης Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου καὶ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος ὀργάνωσε, μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Γέροντος, δύο ραδιοφωνικὲς ἐκπομπές, ποὺ ἔγιναν τὸν ἴδιο μήνα ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ Χανίων. Ἕνα πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἠχογράφησε τότε τὶς ἐκπομπὲς αὐτὲς καὶ μᾶς διέθεσε […]
