Πνεῦμα ἀσκητικό. Πνεῦμα Ἁγιορείτικο
Ἕνα μεσημέρι βρέθηκα κοντά του. — Θὰ περιμένετε ὅμως λίγο, μοῦ εἶπαν οἱ ἀδελφές, διότι εἶναι ἡ ὥρα τοῦ φαγητοῦ του. Πρέπει νὰ φάει, διότι, μὲ τὸ ἕλκος, δὲν κάνει νὰ μένει πολλὲς ὧρες τὸ στομάχι ἄδειο. Καὶ ἀπὸ τὸ πρωὶ μιλάει μὲ τὸν κόσμο. — Πολὺ εὐχαρίστως, εἶπα, θὰ περιμένω ἐδῶ ἀπ’ ἔξω. — […]
