Ὁ Γέροντας βοηθοῦσε νὰ ὁμαλοποιηθοῦν “μπερδεμένες” καταστάσεις, μὲ τὴν ἀπαραίτητη βέβαια προϋπόθεση, ὅτι θὰ συνεργαζόταν καὶ ὁ ἐνδιαφερόμενος. Μιὰ φορά, ἕνας νέος ἤθελε νὰ δημιουργήσει οἰκογένεια καὶ σκεπτόταν νὰ ἀπευθυνθεῖ σὲ κάποια σοβαρὴ νέα, γιὰ νὰ τὴ ζητήσει σὲ γάμο. Θεώρησε ὅμως ἀπαραίτητο, πρὶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἐνέργειά του, νὰ ρωτήσει τὸν Γέροντα καὶ τὸν ἐπισκέφθηκε. […]
Ἡ σύζυγος ἀναπήρου ἰατροῦ ἦταν ἀπελπισμένη, διότι ὁ ἄνδρας της εἶχε ἀποκτήσει πολὺ κακὲς συνήθειες. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐργασία του στὸ Νοσοκομεῖο, πήγαινε στὸ καφενεῖο καὶ γύριζε στὸ σπίτι μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ἀφήνοντας ὁλόκληρη τὴν ἡμέρα μόνους, καὶ ἐκείνη καὶ τὰ παιδιά τους, ποὺ σχεδὸν δὲν τὸν ἔβλεπαν. Διαμαρτυρόταν, τοῦ κακομιλοῦσε, κι ἐκεῖνος ἀντιδροῦσε, γυρίζοντας […]
Ἕνα νέο ζεῦγος ἔδωσε ἀμοιβαία ὑπόσχεση νὰ τηρήσει ἐγκράτεια στὸ γάμο του ἢ νὰ κάνουν «λευκὸ γάμο», ὅπως συνήθως λέγεται. Ἡ πρωτοβουλία ἦταν περισσότερό της κοπέλας, μὲ τὴν ὁποία συμφώνησε καὶ ὁ νέος, ὁ ὁποῖος μάλιστα μετὰ τὸ γάμο τους ἔγινε ἱερέας. Ἀλλ᾿ εἶχαν προβλήματα μεταξύ τους, γκρίνια κλπ, τὰ ὁποῖα καὶ ἀνέφεραν στὸ Γέροντα. Τότε […]
Θύελλα καὶ καπετάνιος (Εἰς φίλον παραπονεθέντα ὅτι δὲν ἐβοηθήθη παρὰ φίλου) Φίλτατέ μου, Μόλις πρὸ ὀλίγου μὲ κάποια, ὅπως διαισθάνθηκα, στενοχώρια μοῦ ἀνέφερες ὅτι ὁ φίλος σου Χ. σοῦ εἶπε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ σὲ βοηθήσει, γιατὶ δημιούργησες μόνος σου μία δυσχερὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ταιριάζει, κατ’ αὐτόν, ἡ παροιμία: Ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθεῖς. Ναί, […]
Ἄτεκνη κυρία, ποὺ εἶχε κάνει πολλὲς ἀποβολές, καὶ ἦταν πάλι ἔγκυος, προσέφυγε μὲ ἀγωνία στὸν Γέροντα, ζητώντας τὴν συμπαράστασή του. Ἐκεῖνος “εἶδε”, ὅτι τὸ πρόβλημά της ἦταν ψυχολογικό. Τὴ συμβούλευσε νὰ νοικιάσει δωμάτιο σὲ γειτονικὸ χωριό, νὰ ἠρεμήσει καὶ νὰ μὴν ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ συγγενικό της περιβάλλον, ποὺ τῆς μετέδιδε ἄγχος, οὔτε μὲ τὸ τηλέφωνο. Ἡ […]
Εἶναι μεγάλο σφάλμα ποὺ δὲν ἀγαπᾶς τὴ μητέρα σου καὶ τὴν ἀντιμετωπίζεις μὲ τόση καχυποψία. Προσευχήσου νὰ σοῦ δώσει ὁ Θεὸς δύναμη, μακροθυμία καὶ ἀνεξικακία, γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ συγχωρεῖς. Πρέπει νὰ σταματήσεις τὶς ἔντονες ἀντεπιθέσεις σου, τὸ συχνὸ καὶ πεισματικὸ ἀναμάσημα ὅτι σοῦ φέρθηκε ἄσχημα στὸ παρελθόν. Δέξου, ἐπιτέλους, αὐτὸ τὸ παρελθὸν σὰν ἕνα […]
Σ’ ἕνα ζεῦγος εὐσεβὲς καὶ πολὺ ἀγαπημένο καὶ μονοιασμένο, ποὺ ἤδη εἶχε ἕξι παιδιά, μάλιστα σὲ μικρὴ χρονικὴ ἀπόσταση μεταξύ τους, ἡ σύζυγος - μητέρα πρότεινε στὸν σύζυγο νὰ μείνουν στὰ ἕξι παιδιὰ ἀσκώντας ἐγκράτεια: “Μᾶς φθάνουν”, εἶπε, “ἕξι παιδιὰ καὶ στὸ ἑξῆς νὰ ζοῦμε ἐγκρατευόμενοι”. Ὁ σύζυγος μὲ ἠρεμία καὶ ψυχραιμία ἄκουσε τὴ σεμνὴ […]
«Πῶς μποροῦμε, Παπούλη μου, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό;» «Ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιεῖται ὡς ἑξῆς: Σηκώνουμε τὸν ἐσωτερικό μας ἑαυτὸ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἐπικαλούμεθα. Βλέποντας ὅμως τὴ φύση, τὰ δένδρα, τὰ λουλούδια, τὰ πουλιά, τὶς μέλισσες, τὰ ἄνθη, τὴ θάλασσα, τὰ ψάρια, τὰ ἄστρα, τὸ φεγγάρι, τὸν ἥλιο, καὶ […]
Ὁ Γέροντας στὸ σοβαρό, ἀλλὰ καὶ λεπτὸ θέμα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, ἦταν πατερικὰ διακριτικός. Δὲν μποροῦσε κανεὶς νὰ τοῦ προσδώσει τὸ συμβατικὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ αὐστηροῦ ἢ τοῦ ἐπιεικῆ, διότι ἁπλὰ ἦταν σωστός. Βρισκόταν ἔξω καὶ πάνω, τόσο ἀπὸ τὴ δαιμονολογία τῆς σεξοκεντρικῆς ἠθικῆς τῶν “αὐστηρῶν”, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν ἀγγελισμὸ τοῦ ἐρωτικοῦ ἐξαγνισμοῦ […]
Τὰ χρόνια κυλοῦσαν. Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου στὸν Γέροντα κι᾿ ἐνῶ συζητούσαμε διάφορα θέματα, ξαφνικὰ τὸν βλέπω νὰ σκύβει, νὰ ἀγκαλιάζει τὸ κεφάλι μου καὶ νὰ μοῦ τὸ σταυρώνει ἐπανειλημμένα, ψιθυρίζοντας: «Εἶναι ἀριστερά, ἀριστερὰ τὸ βλέπω». Ὁ Γέροντας μοῦ εἶχε κάνει, μὲ τὴν μυστικὴ προσευχή του, «πνευματικὸ ἐγκεφαλογράφημα». Δὲν μοῦ ἔδωσε ἐξηγήσεις, μοῦ ἔδωσε ὅμως […]
Συνέχεια ἀπὸ τὸ ἄρθρο: “Τὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς” - Ἡ Μαρία καὶ ὁ Δημήτρης ἦταν ἀδέλφια. Ὁ Δημήτρης εἶχε φίλο τὸν Γιῶργο, γιατρό. Ὁ Γιῶργος ἐπισκεπτόταν τὸν Δημήτρη στὸ σπίτι του. Ἔπειτα ἀπὸ καιρό, ἡ Μαρία φανέρωσε στὸν ἀδελφό της τὸ μυστικό της. Εἶχε ἐρωτευθεῖ βαθιὰ τὸν Γιῶργο καὶ ὑπέφερε, πονοῦσε ἡ καρδιά της […]
Κάθε φορὰ ποὺ ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴν προσευχή, ἀντιλαμβανόμουν ὅτι δὲν ἐννοοῦσε μιὰ προσπάθεια ἐπιδερμικὴ καὶ ἀποσπασματική, ἀλλὰ βαθιὰ καὶ διαρκή. Κάποτε ἀντιμετωπίζοντας τὸ πρόβλημα τοῦ παιδιοῦ μιᾶς γνωστῆς στὸν Γέροντα καὶ σὲ μένα μητέρας, ἡ ὁποία μοῦ ζήτησε νὰ τὸν ρωτήσω σχετικά, μοῦ εἶπε: - Τὸ παιδὶ ἔχει ἕνα ἐσωτερικὸ πρόβλημα καὶ γι᾿ αὐτὸ […]
Οἱ γονεῖς ἑνὸς δύστροπου καὶ ἐπαναστατημένου παιδιοῦ, κατέφυγαν στὸν Γέροντα, περιγράφοντας τὴν κατάστασή τους καὶ ζητώντας ὁδηγίες γιὰ τὴν σωστὴ ἀντιμετώπισή της. Ὁ Γέροντας τοὺς ἔλεγε, τί πρέπει ἐκεῖνοι νὰ προσέξουν στὴν ζωή τους. Οἱ γονεῖς, κάθε τόσο, ἐπανέφεραν τὸ θέμα τοῦ παιδιοῦ τους, ἀλλὰ ὁ Γέροντας πάλι τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὰ χριστιανικά τους καθήκοντα, […]
Ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε ἐπιγραμματικά: «Ἀρρωσταίνουμε, ὅταν δενόμαστε μὲ πρόσωπα καὶ πράγματα». Αὐτὴ ἡ ἄποψη, ἀποτελοῦσε μιὰ ἄλλη ἔκφραση τῆς σωματικῆς ἀρρώστιας, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ δέσιμο τῆς ψυχῆς μὲ τὴν ἁμαρτία. Διότι, τί ἄλλο εἶναι, παρὰ ἁμαρτία, ὁ ψυχικός μας δεσμὸς μὲ τὰ δημιουργήματα (πρόσωπα, πράγματα) καὶ ὄχι μὲ τὸν Δημιουργό; * * * […]
Ἕνας φίλος δέχθηκε, ὅπως μου ἐκμυστηρεύθηκε, τὴν σκληρὴ συμπεριφορὰ ἐκ μέρους ἀνθρώπων αὐστηρῶν ἀρχῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξουθενωθεῖ καὶ νὰ παρεξηγηθεῖ τελείως, ὡς πρὸς τὸν χαρακτήρα του. Ὁ Γέροντας τὸν ἀνέπαυσε, διότι ἔβαλε τὰ πράγματα στὴ θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχικὴ ἀκτινογραφία του. Τοῦ εἶπε: «Εἶσαι καλός, εὐαίσθητος, ἥσυχος· εἶσαι πρόβατο τοῦ Θεοῦ, Ἀλλά, ὅταν […]
Μιὰ ἄλλη μέρα, ποὺ ἤμουν θλιμμένος, ἐπειδὴ δὲν συναντοῦσα ἀνταπόκριση ἀγάπης ἀπὸ μερικοὺς ἀνθρώπους, ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: «Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν νὰ τοὺς ἀγαπήσουν καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀποτυγχάνουν. Τὸ σωστὸ εἶναι νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή». * Καὶ τὸν […]
