Μιὰ μέρα μοῦ τηλεφώνησε κάποιος, γιὰ νὰ μοῦ πεῖ τὶς ἀμφιβολίες του καὶ τὶς στενοχώριες του. Μοῦ λέει στὸ τέλος, «τί νὰ κάνω; Ποιὰ εἶναι ἡ συμβουλή σου;». Τοῦ λέω, λοιπόν, «ἔχεις ξεχάσει τὸ “Πάτερ ἡμῶν”. Παρόλο ποὺ εἶσαι χριστιανός, ἔχεις ξεχάσει ὅτι λέμε “Πάτερ ἡμῶν”, δηλαδὴ “Πατέρα μας”. Ἔχεις ξεχάσει ὅτι ἔχεις Πατέρα. Εἶσαι […]
“Ypervasis”, by Kostas Kakogiannis Part one Part two Περισσότερα γιὰ τὸν Στέλιο Πισσῆ
“Ἔχει ὁ Θεὸς. Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις…, ἀρκεῖ νὰ τὸν πιστεύεις καὶ νὰ τὸν ἀγαπᾶς. Ὅπως καὶ Ἐκεῖνος μᾶς ἀγαπᾶ καὶ φροντίζει γιὰ ἐμᾶς, ὅπως ὁ κάθε πατέρας γιὰ τὰ παιδιά του. Καὶ ὅλοι μας εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅ,τι καλὸ ἔχουμε τὸ ἔχουμε ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι […]
Ὁ Γέροντας, καθισμένος κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ: «Ξέρετε, αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Γραφή “καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν ἠριθμημέναι εἰσί”, εἶναι πραγματικότητα. Ἔτσι εἶναι. Τίποτε στὴ ζωή μας δὲν εἶναι τυχαῖο. Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ […]
- Νὰ ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δὲν ἔγινε εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε. Ὅλα ἔχουν τὸν σκοπό τους. Καὶ τίποτα δὲν γίνεται χωρὶς νὰ ὑπάρχει αἰτία. Οὔτε μιὰ πευκοβελόνα δὲν πέφτει ἀπὸ τὸ πεῦκο ἂν δὲν θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ μὴ στενοχωριέσαι γιὰ ὅ,τι σοῦ γίνεται. Ἔτσι ἁγιαζόμαστε. Νά! Ἐσὺ στενοχωριέσαι μὲ τὰ […]
Γεωργίου Ἀρβανίτη, τ. Προέδρου Ἐφετῶν Α. Ὁ Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης (Ἄρθρο στὸ περιοδικὸ Πεμπτουσία, τ. 2ο, Ἀπρίλιος - Ἰούλιος 2000) Ὁ Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε τὸ 1906 στὸν Ἅγιο Ἰωάννη Καρυστίας Εὐβοίας καὶ βαπτίσθηκε Εὐάγγελος. Στὸ σχολεῖο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Ἡ ἀσθένεια τοῦ δασκάλου καὶ ἡ φτώχεια τῆς οἰκογένειάς του τὸν ἔσπρωξαν νὰ ἐργασθεῖ […]
— Ὅταν ἤμουν νεότερος, παρεκάλεσα τὸ Θεὸ νὰ μοῦ στείλει τὴν ἀρρώστια τοῦ καρκίνου γιὰ νὰ πονῶ γιὰ τὴν ἀγάπη Του. Ὅταν τὸ εἶπα στὸ Γέροντά μου, «Ὄχι», μοῦ λέει, «εἶναι ἐγωισμὸς αὐτό». Καὶ σταμάτησα νὰ τὸ ζητάω. Ἥμαρτον Κύριε, ἔλεγα. Ἀπὸ ἐγωισμὸ ἐζήτησα ὑπὲρ τὴν δύναμίν μου. Τώρα λοιπόν, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, μοῦ ἔστειλε ἐκεῖνο […]
Γύρω στὸ 1979, πέρασα μιὰ ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους τῆς ζωῆς μου, μὲ ἀλλεπάλληλα χτύπηματα. Αὐτὸ κράτησε γιὰ ἕνα χρόνο περίπου καί, ὅπως καταλαβαίνω τώρα, ὅλα ἔγιναν γιὰ νὰ συνετιστῶ, διότι εἶχα ἀρχίσει πλέον νὰ σκέπτομαι ὑπεροπτικά. Εἶχα ἀρχίσει νὰ μπαίνω σ’ ἕναν ἄλλο τρόπο σκέψης, πιστεύοντας πὼς ὅποιος εἶναι ἐξυπνότερος μπορεῖ νὰ κοροϊδεύει καὶ […]
Νὰ ξέρεις, παιδί μου, ὅτι ὁ πονηρὸς ὅταν δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς νικήσει ἐσωτερικά, τότε μᾶς κάνει αὐτὲς τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις μὲ διάφορα συμβάντα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φοβίσει. Δὲν ὑπάρχει ἀπελπισία μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅ,τι καὶ νὰ ἔχεις κάνει, ὅ,τι καὶ νὰ ἔχεις ὑποστεῖ. Δὲν ὑπάρχει ἀπελπισία. Στενοχώρια μπορεῖ νὰ ἔχεις, […]
Τόσο στὴν προσωπική μας ζωή, ὅσο καὶ στὴ ζωὴ τοῦ τόπου μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητος, ἔβλεπε σημάδια ἐλπίδας. Ἕνα βράδυ ποὺ τοῦ εἴχαμε ἐμπιστευθεῖ τὴ θλίψη μας καὶ τὴ στενοχώρια μας γιὰ τὰ ὅσα συνέβαιναν γύρω μας, μᾶς ἐκμυστηρεύθηκε: “Ἡ ἐποχή μας εἶναι σὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τότε ὁ κόσμος εἶχε φθάσει σὲ μιὰ ἄθλια κατάσταση. Ὁ Θεὸς ὅμως, μᾶς λυπήθηκε. Καὶ τώρα δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα ἀπὸ τὴ συμφορὰ νὰ ἐμφανίζεται κάποιος πολὺ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ συνεγείρει καὶ θὰ ἑνώσει τὸν κόσμο πρὸς τὸ καλό” (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 82)
Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη. Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ […]
