Ἡ φαινόμενη εἰκόνα τοῦ Γέροντα ἦταν τελείως ἀντίθετη ἀπὸ τὴν μὴ φαινόμενη. Ἐξωτερικὰ ἔβλεπες ἕνα συνηθισμένο, ἀσθενικό, ὀλιγογράμματο, ἀσήμαντο γεροντάκι. Μὲ λίγη ὅμως ἐσωτερικὴ αἴσθηση, ἀντιλαμβανόσουν ὅτι βρίσκεσαι μπροστὰ σ᾿ ἕναν ἀσυνήθιστο, πανίσχυρο, σοφὸ καὶ σημαντικὸ ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔκρυβε συστηματικὰ τὴν φωτεινὴ προσωπικότητά του, γιὰ νὰ μὴν τὴν ἀμαυρώσει ὁ διάβολος μὲ λογισμοὺς ὑπερηφανείας.
Ὁ Γέροντας δὲν περιαυτολογοῦσε, δὲν θριαμβολογοῦσε γιὰ τὴν ζωή του, ἔστω κι᾿ ἂν αὐτὴ ἀποτελοῦσε ἕναν θρίαμβο ἡρωικῆς αὐταπαρνήσεώς του. Κι᾿ ὅταν ἀκόμη βγῆκε ἀπὸ τὴν μακροχρόνια ἀφάνειά του, καθὼς ἑκατοντάδες ἀνθρώπων τὸν ἀνεκάλυψαν καὶ συνέρρεαν γιὰ νὰ τὸν συμβουλευθοῦν, ἐκεῖνος ἐξακολουθοῦσε νὰ παραμένει στὸν πνευματικὸ κρυψώνα τῆς ταπεινοφροσύνης του.
Ἂν ἦταν κοσμικός, θὰ αἰσθανόταν πολὺ μόνος, καθὼς θὰ ἔμενε ἀσυντρόφευτος στὶς πνευματικὲς πτήσεις του. Ὅμως, ἐπειδὴ ἦταν χριστιανὸς ἅγιος, δὲν αἰσθανόταν μόνος, ἀφοῦ μποροῦσε νὰ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπημένο του Χριστὸ σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις. Εἶχε πολλὴ ταπείνωση, γιὰ ν᾿ ἀποδίδει τὰ χαρίσματά του ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Θεό, καὶ πολλὴ ἀγάπη γιὰ νὰ κατεβαίνει καὶ ν᾿ ἀγκαλιάζει κάθε πεσμένο ἁμαρτωλό.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Κοντὰ στὸν Γέροντα Πορφύριο”
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ: ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
----------------------------
Επιτρέπεται η αναδημοσίευσις του άρθρου, με την προϋπόθεση της αναφοράς του συνδέσμου (με link στην αντίστοιχη σελίδα του Porphyrios.net).