Τὰ φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν κατάσταση τῶν γονέων. Ὅταν τὰ παιδιὰ πληγώνονται ἀπ᾿ τὴν κακὴ μεταξὺ τῶν γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καὶ διάθεση νὰ προχωρήσουν στὴν πρόοδο. Κακοκτίζονται, καὶ τὸ οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τους κινδυνεύει ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ νὰ γκρεμισθεῖ. Νὰ σᾶς πῶ καὶ δύο παραδείγματα:

Εἶχαν ἔλθει δυὸ κοπελίτσες σ᾿ ἐμένανε κι ἡ μιὰ εἶχε κάτι πολὺ ἄσχημα βιώματα καὶ μὲ ρωτοῦσαν ποῦ ὀφείλονται: Καὶ τοὺς εἶπα:

— Εἶναι ἀπ᾿ τὸ σπίτι, ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς σας.

Κι ὅπως τὴν «ἔβλεπα» τὴν μιά, λέω:

— Ἐσὺ ἀπ᾿ τὴν μητέρα σου τὰ ἔχεις κληρονομήσει αὐτά.

— Κι ὅμως, λέει, οἱ γονεῖς μας εἶναι τόσο τέλειοι ἄνθρωποι. Εἶναι χριστιανοί, ἐξομολογοῦνται, μεταλαμβάνουν, ποὺ μπορεῖ νὰ πεῖ κανείς, ζήσαμε μέσα στὴ θρησκεία. Ἕκτος ἂν φταίει ἡ θρησκεία, ἀπαντάει ἐκείνη.

Τοὺς λέω:

— Τίποτα δεν πιστεύω άπ’ αὐτὰ ποὺ μοῦ λέτε. Ἐγὼ ἕνα μόνο βλέπω, οἱ γονεῖς σας δὲν τήνε ζοῦν τὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ.

Πάνω σ᾿ αὐτὸ ἡ ἄλλη εἶπε:

— Ἄκουσε, Μαρία, καλὰ λέει ὁ παπούλης, ἔχει δίκιο. Οἱ γονεῖς μας πᾶνε στὸν πνευματικό, στὴν Ἐξομολόγηση, στὴν Θεία Μετάληψη, ναί. Ἀλλὰ εἴχαμε ποτὲ εἰρήνη στὸ σπίτι; Ὁ πατέρας συνεχῶς γκρίνιαζε μὲ τὴν μητέρα μας. Διαρκῶς πότε ὁ ἕνας δὲν ἔτρωγε, πότε ὁ ἄλλος δὲν ἤθελε νὰ πᾶνε κάπου μαζί. Ἔχει δίκιο, λοιπόν, ὁ παπούλης.

— Πῶς τὸν λένε τὸν πατέρα σου; τὴν ρωτάω.

Μοῦ εἶπε.

— Πῶς τὴν λένε τὴν μητέρα σου;

Μοῦ εἶπε.

— Ἔ, λέω, μὲ τὴν μητέρα σου δὲν τὰ ἔχεις καθόλου καλὰ μέσα σου.

Ἀκοῦστε με τώρα. Τὴ στιγμὴ ποὺ μοῦ ἔλεγαν τὸ ὄνομα, ἔβλεπα τὸν πατέρα, ἔβλεπα τὴν ψυχή του. Τὴ στιγμὴ ποὺ μοῦ ἔλεγαν τὸ ὄνομα τῆς μητέρας, ἔβλεπα τὴν μητέρα κι ἔβλεπα πῶς κοίταζε ἡ κόρη τὴν μητέρα της.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ CD “Λόγος περὶ ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν” τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

Διατίθεται ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο

----------------------------

Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ