Τώρα πλέον μουδιάζουν τὰ πόδια μου, καὶ δὲν μὲ κρατοῦν νὰ περπατῶ. Μόνο λίγο ἐπὶ τόπου κάνω βήματα. Καὶ ξεχνῶ εὔκολα. Δὲν ζητῶ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὲ κάνει καλά. Μόνο νὰ μοῦ συγχωρέσει τὶς ἁμαρτίες μου.
Συχνὰ σὲ σκέπτομαι καὶ προσεύχομαι γιὰ σένα λέγοντας τὴν εὐχὴ γιὰ σένα: «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Νὰ μὲ παίρνεις συχνὰ τηλέφωνο.
— Γέροντα, προχθές, ἤμουν πολὺ στενοχωρημένος καὶ ἐπειδὴ ἐλείπατε τί νὰ ἔκανα; Εἶπα νὰ σᾶς τὰ πῶ ἀπὸ μακριά…
— Καὶ ἦρθες καὶ γονάτισες στὰ πόδια μου, ἔ;
— Ναί, Γέροντα, ὅπως τὸ λέτε.
(Ἔμεινα ἔκπληκτος μὲ τὴν ἀποκάλυψη).
Πραγματικὰ μέσ’ στὸν πόνο μου πῆγα στὸ κελλί μου, γονάτισα μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ἤμουν μπροστὰ στὸ κρεββάτι τοῦ Γέροντα γονατιστὸς καὶ τοῦ εἶπα τὸν πόνο μου.
«Χριστέ μου», εἶπα στὸ τέλος, «ἐσὺ νὰ τὸν πληροφορήσεις, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ γιὰ μένα ἐκεῖνος ποὺ ἔχει παρρησία».
Πραγματικά, βγῆκα σὲ λίγο καινούργιος ἄνθρωπος. Καὶ τώρα διεπίστωσα ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε πλήρη γνώση τῆς πράξεώς μου καὶ τῶν προβλημάτων μου.
Τὸ ἴδιο μοῦ συνέβη καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του
Σὲ ὥρα δύσκολη, μὴ ἔχοντας τρόπο ποῦ νὰ ἀκουμπήσω τὸ πρόβλημά μου, αὐθόρμητα σκέφτηκα τὸν Γέροντα Πορφύριο. Γονάτισα στὸ κελλί μου.
— Κύριε, Ἰησοῦ μου, σὲ παρακαλῶ, πληροφόρησε τὸν καλὸ Γέροντα. Εἶναι ὁ τάφος του τόσο μακριὰ νὰ πάω νὰ τοῦ μιλήσω. Ἀλλά, νά! Νοερῶς εὑρίσκομαι κοντά του.
Πατερούλη μου ἅγιε, αὐτὸ κι αὐτὸ μοῦ συμβαίνει, κανόνισε ἐσὺ μὲ τὸν τρόπο σου. Ἐσὺ ξέρεις. Ἐσὺ μπορεῖς πολὺ περισσότερα τώρα ποὺ βρίσκεσαι κοντὰ στὸν Χριστό μας, παρὰ πρίν. Δὲν σοῦ ζητῶ «ἵνα ἄρῃς» τὶς δυσκολίες, ἀλλὰ νὰ μὲ ὁπλίσεις μὲ ψυχικὴ δύναμη.
Σηκώθηκα ἀπὸ αὐτὴ τὴν προσευχή μου μὲ ἀνανεωμένες δυνάμεις, ὅπως ὅταν ἔφευγα ἀπὸ τὸ κελλί του.
Καὶ εὐχαρίστησα τὸ Θεό, τὸν δοξάζοντα τοὺς δοξάζοντας Αὐτόν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά μου ὁ Γέρων Πορφύριος“, τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ: ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
----------------------------
Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ