—  Ὅταν ἀγαπήσεις τὸν Χριστό, δὲν χρειάζεται οὔτε νὰ καθίσεις σὲ σκαμνί, οὔτε νὰ σκύψεις γιὰ νὰ προσευχηθεῖς.

Τὸ μυστικὸ εἶναι ἕνα: Νὰ βάλεις στόχο τὸν Χριστό. Νὰ προσεύχεσαι. Μπορεῖ οἱ ἄλλοι νὰ ποῦν ὅτι αὐτὸ δὲν γίνεται, πὼς εἶναι ἀόριστα πράγματα αὐτά, ἀπρόσιτα. Καὶ ὅμως, ἡ μυστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ θεῖον, ἡ μυστικὴ ζωή, εἶναι τὸ νόημα καὶ ἡ χαρὰ τῆς ζωῆς.

Ἐκεῖ, στὸ Ἅγιον Ὄρος, αὐτὸ ἔμαθα. ἀλλὰ πέρασα ἀπ’ ὅλα, μὴ νομίζεις. Καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τῆς κολάσεως καὶ τοῦ θανάτου. Εἶδα ὅμως στὸ τέλος αὐτό: Τὴν χαρὰ καὶ τὸ νόημα τῆς ζωῆς.

Τώρα, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ζῶ αὐτὸ ποὺ λέει, ὅτι ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον. Θὰ μοῦ πεῖς: «Τώρα δηλαδὴ ἐξασφαλίστηκες;». Ὄχι, καμία ἐξασφάλιση δὲν ἔχω. Ἀλλὰ ἂν μοῦ πεῖ ὁ Χριστὸς «σύρε στὴν κόλαση», θὰ πάω, διότι ἡ ἀγάπη Του θὰ τὸ πεῖ. Πίστεψέ με, τὰ ζῶ αὐτά. μὲ τὴν Χάρη Του. Δὲν μ’ ἐνδιαφέρει ὁ Παράδεισος, ἀλλὰ μόνον ὁ Χριστός.

Μπορεῖς νὰ στέκεις στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ νὰ φυλᾶς μὴν ἔμπει ὁ ληστής. ἀλλὰ μπορεῖς καὶ νὰ γεμίσεις τὸ σπίτι σου μὲ καλοὺς ἀνθρώπους. Τότε ὁ ληστὴς δὲν θἄβρει χῶρο γιὰ νὰ μπεῖ. Αὐτὸ ἀνακάλυψα ἐγὼ μετὰ ἀπ’ ὅσα πέρασα. αὐτὸ μὲ δίδαξε τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἂν τὰ πεῖς αὐτὰ σὲ κανένα καλόγερο, θὰ σοῦ πεῖ πὼς εἶμαι αἱρετικός.  Ὅμως δὲν ἀλλάζω γνώμη. Τὸ μυστικὸ εἶναι νὰ ἐγκύψει ὁ Χριστὸς μέσα σου. Τότε ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τὴν ἐλεύθερη βούλησή του.  Ὅλα γίνονται ἀγαθότης.

Γιὰ ν’ ἀγαπήσεις ἐσὺ τὸν Χριστό, πρέπει νὰ σ’ ἀγαπήσει Ἐκεῖνος πρῶτα! Σὲ μπέρδεψα τώρα, ἔ; Βάλε στόχο τὴν ἐπικοινωνία σου μὲ τὸν Χριστό, καὶ θὰ βρεῖς μόνη σου τὸν δρόμο.

Ὁ ἅγιος Στέφανος ἐλιθοβολεῖτο κι ἔλαμπε ὁλόκληρος. Καὶ μὴν πεῖς «ἦταν ὁ ἅγιος Στέφανος ἢ ὁ ἅγιος Παῦλος ἢ ὁ ἅγιος Πέτρος». Μπορεῖ αὐτοὶ νὰ ἦταν χειρότεροι ἀπὸ μένα κι ἀπὸ σένα. Ἀλλὰ μπροστὰ στὸν Χριστὸ δὲν πιάνει οὔτε ἡ κληρονομικότητα, οὔτε χρόνια ἀσωτίας, οὔτε τίποτα. Πίστεψέ με. δὲν εἶναι ἀπὸ μένα αὐτά.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο“, τῆς Ἄννας Κωστάκου