Μιὰ κυρία πῆγε, γιὰ πρώτη φορά, νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Γέροντα Πορφύριο γιὰ κάποιο σοβαρὸ οἰκογενειακὸ πρόβλημα, ποὺ εἶχε. Ἐπειδή, ὅμως, ἤθελε ν’ ἀκούσουν καὶ ὁ ἄνδρας της καὶ τὰ παιδιά της τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ τῆς ἔδινε, ἔβαλε κι ἕνα μικρὸ κασετόφωνο μέσα στὴν τσάντα της, γιὰ νὰ ἠχογραφήσει τὴ συνομιλία της μαζί του.
Φτάνοντας στὸν Γέροντα εἶδε ὅτι ὑπῆρχαν ἀρκετοὶ ἄλλοι, ποὺ εἶχαν πάει πρὶν ἀπὸ ἐκείνη κι ἔτσι κάθησε νὰ περιμένει τὴ σειρά της. Ἐνῶ, ὅμως, προηγοῦνταν τόσοι ἄλλοι, ἀκούει κάποια στιγμὴ νὰ λένε: «Ὁ Γέροντας εἶπε νὰ περάσει ἡ κυρία μὲ τὸ κασετόφωνο».
Τὰ ἔχασε, κυριολεκτικά. Μόνο ἐκείνη κι ὁ Θεὸς ἤξεραν ὅτι μέσα στὴν τσάντα της εἶχε βάλει κασετόφωνο. Καὶ διαπίστωσε κι αὐτή, μὲ τὴ σειρά της, ὅτι ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο δὲν μποροῦσες νὰ κρύψεις τίποτε.
* * *
Μιὰ ἡμέρα πῆγε στὸ Ἡσυχαστήριο, γιὰ νὰ δεῖ τὸν Γέροντα, ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Θράκης, τοῦ ὁποίου ἡ γυναίκα ἦταν παράλυτη. Ὁ Γέρων ἔλειπε ∙ ἦταν στὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἶχε, ὅμως, τόσο μεγάλη πίστη στὸν Θεὸ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, πού, ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος δὲν ἦταν ἐκεῖ, εἶπε: «Δὲν πειράζει. Ἀρκεῖ, ποὺ ἦρθα ἐδῶ, στὸ μέρος ὅπου ζεῖ κι ἀναπνέει ἕνας ἅγιος ἀνθρωπος ∙ αὐτὸ μοῦ φτάνει».
Ἐπιστρέφοντας στὸ σπίτι του, βρῆκε τὴ γυναίκα του ὄρθια, μέσα στὴν κουζίνα ∙ δὲν ἦταν πλέον παράλυτη. Ὅταν τὴ ρώτησε τί καὶ πῶς, τοῦ εἶπε ἡ γυναίκα του ὅτι τὴν τάδε ἡμέρα σηκώθηκε ὄρθια κι ἄρχισε νὰ κάμνει δουλειές. Ἦταν, ἀκριβῶς, τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ ἄνδρας της εἶχε πάει νὰ βρεῖ τὸν Γέροντα Πορφύριο. Τόσο μεγάλη ἦταν ἡ πίστη ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεό, ὥστε τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ ζήσει ἕνα τόσο μεγάλο θαῦμα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κλείτου Ἰωαννίδη “Ὁ Γέρων Πορφύριος. Μαρτυρίες καὶ Ἐμπειρίες“.
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ: ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ