Πῆγα μὲ κάποιον ἐφέτη καὶ τὴ γυναίκα του στὸν Γέροντα καὶ ἀφοῦ μίλησε γιὰ λίγο μαζί τους, μοῦ λέει, «θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸ πεῖς σὲ κανέναν». Λέω, «Γέροντα, δὲν πρόκειται νὰ πῶ τίποτα σὲ κανέναν. Ὅπως θὰ μοῦ πεῖτε ἐσεῖς θὰ κάνω».
« Ἦρθε», μοῦ λέει, «μιὰ γυναίκα καὶ μοῦ εἶπε ὅτι κάποιος ἀρχιμανδρίτης τῆς εἶπε ὅτι ἕνα πολὺ ἀξιοσέβαστο πρόσωπο τοῦ εἶχε ἐμπιστευτεῖ πὼς ὁ πατὴρ Πορφύριος διαβάζει Σολομωνικὴ καὶ γι’ αὐτὸ λέει αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ σὲ ὅσους τὸν ἐπισκέπτονται.
“Ποιὸς ἀρχιμανδρίτης σοῦ τὸ εἶπε αὐτό;” τὴ ρωτάω.
“ Ὁ τάδε”, μοῦ λέει ἐκείνη.
Τὸν παίρνω τηλέφωνο καὶ τοῦ λέω, “πάτερ Δαμιανέ, κάποιο πρόσωπο ἀξιοσέβαστο σοῦ εἶπε αὐτὰ ποὺ λέγεις γιὰ μένα; Ἐγὼ οὐδέποτε ἔχω δεῖ αὐτὸ τὸ βιβλίο. Μεγάλωσα μέσα στὴν ἐκκλησία μας τὴν ὀρθόδοξη καὶ τὰ μυστήριά της καὶ ζῶ ὅλα της τὰ μεγάλα θαύματα. Πάρε τὸ πρόσωπο αὐτὸ κι ἐλᾶτε μαζὶ ἐδῶ νὰ μιλήσουμε”.
Μοῦ εἶπε ὅτι θὰ ἔρθει, ἀλλὰ δὲν ἦρθε. Τὸν ξαναπῆρα στὸ τηλέφωνο καὶ μοῦ εἶπε ὅτι μετέφερε στὸ ἀξιοσέβαστο πρόσωπο τὴν πρόσκλησή μου κι ἐκεῖνος τοῦ ζήτησε νὰ τὸ ξεχάσει, διότι δὲν τὸ εἶχε πεῖ αὐτὸς ἀπὸ μόνος του, ἀλλὰ κάποιος ἄλλος τοῦ τὸ εἶχε πεῖ. Ξέρω ὅμως ποιὸ εἶναι τὸ ἀξιοσέβαστο αὐτὸ πρόσωπο, μοῦ ἔδωσε νὰ καταλάβω ποιὸς εἶναι.
Ἐγώ, Γιάννη, ἀπὸ δεκάξι ἐτῶν ποὺ ἔχω αὐτὸ τὸ χάρισμα ἀπὸ τὸν Κύριό μας – καὶ σὲ νεαρὰ ἡλικία τὸ εἶχα πολὺ ἔντονα – δὲν τὸ ἔλεγα. Μόνο τώρα, ποὺ γέρασα, τὸ φανέρωσα γιὰ τὸ καλὸ τῶν συνανθρώπων μου. Γιατὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ποὺ ἤμουν, εἶδα ἕναν ἀσκητὴ ὅσιο, ἐνενήντα ἐτῶν, νὰ προσεύχεται πάνω σὲ μιὰ πέτρα καὶ αὐτὸ ποὺ εἶδα τὴ στιγμὴ ἐκείνη εἶναι κάτι ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὸ περιγράψω. Χωρὶς νὰ τὸ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεό, μοῦ ἔδωσε αὐτὸ τὸ χάρισμα».
Τοῦ λέω, «Γέροντα, μὴν στενοχωρεῖστε, διότι καὶ τὸν Κύριό μας κατηγοροῦσαν ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ πολλοὺς ἄλλους τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς συκοφαντοῦν, προσπαθώντας νὰ γκρεμίσουν τὴν οἰκοδομὴ τὴν ὁποία προσφέρει ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου μας».
«Ναί», μοῦ λέει, «ἀλλὰ στενοχωροῦμαι πολὺ ὅταν ἀκούω αὐτὰ τὰ πράγματα».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ“
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ“