Ἄλλη διήγηση τοῦ Γέροντα:
« Ἦρθαν χθὲς στὸ δωμάτιό μου ἕνα ἀντρόγυνο μὲ τὸ κοριτσάκι τους, ποὺ ἦταν γύρω στὰ δώδεκα. “Παππού, πὲς στὸν μπαμπά μου καὶ στὴ μαμά μου νὰ μὴν μαλώνουν, διότι στὸ σπίτι ὅλη τὴν ἡμέρα τσακώνονται”, μοῦ εἶπε τὸ παιδὶ κι ἔβαλε τὰ κλάματα. Ἄρχισα κι ἐγώ, Γιάννη, νὰ κλαίω μαζὶ του γιὰ ἀρκετὰ λεπτά. Μοῦ λέει σὲ μιὰ στιγμὴ τὸ παιδί, “ἐσύ, παππού, γιατί κλαῖς; Σοῦ εἶπα κάτι κακό;”. Τί νὰ τοῦ πῶ τοῦ παιδιοῦ;
Φωνάζω μέσα τὴ γυναίκα. “Τί ἔχεις νὰ μοῦ πεῖς;”, τῆς λέω. “ Ὁ ἄντρας μου, Γέροντα, εἶναι συνεχῶς θυμωμένος μαζί μου καὶ μὲ βρίζει ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ”, μοῦ λέει. “Ἀφοῦ ἔχεις κάνει δυὸ ἐκτρώσεις, πῶς νὰ μὴν θυμώνει;” τῆς ἀπαντῶ. “Σᾶς παρακαλῶ, Γέροντα, μὴν τοῦ πεῖτε τίποτα, διότι δὲν τὸ ξέρει αὐτό. Μόνη μου τὶς ἔκανα τὶς ἐκτρώσεις”, ἄρχισε νὰ μὲ ἐκλιπαρεῖ. Κατόπιν φώναξα μέσα κι ἐκεῖνον. “Τί ἔχεις νὰ μοῦ πεῖς;” τοῦ λέω. “Τί νὰ σοῦ πῶ, Γέροντα; Ἡ γυναίκα μου εἶναι διαρκῶς ἐκνευρισμένη καὶ δὲν τὴν ἀντέχω ἄλλο”, μοῦ λέει αὐτός. “Βέβαια”, τοῦ λέω, “ὅταν γίνονται ἁμαρτίες στὸ σπίτι καὶ μπαίνει ὁ γερμανός μέσα, θὰ ἔχετε ὅλο ταραχή. Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ ταραχοποιός. Ἐμεῖς τοῦ δίνουμε τόπο”. Μοῦ λέει, “τί λές, γέροντα; Δὲν καταλαβαίνω αὐτὰ ποὺ μοῦ λές”. “Τί νὰ καταλάβεις;” τοῦ λέω. “Θά καταλάβεις ἀργότερα, ὅταν ἠρεμήσουν τὰ πράγματα στὸ σπίτι σου. Ὅταν ξαναμπεῖτε στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ κι ἐσὺ καὶ ἡ γυναίκα σου. Ἀλλὰ νὰ σταματήσετε ἀμέσως νὰ πληγώνετε καὶ τὸ καημένο τὸ παιδί, ποὺ σᾶς βλέπει νὰ μαλώνετε. Ἄλλη φορὰ νὰ μὴν τὸ ξανακάνετε!”».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ“