Ἡ ὑπακοὴ ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὸ πνευματικὸ παιδὶ στὸν ἀββὰ δὲν ἐπιβάλλεται, ἀλλὰ προσφέρεται μὲ ἐσωτερικὴ ἐλευθερία καὶ εἶναι ἑκούσια. Εἶναι καθῆκον τοῦ Γέροντα νὰ περιλάβει τὴ θέλησή μας στὴ δική του θέληση, ἀλλὰ αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει, ὅταν ἐμεῖς ἐλεύθερα τὴν τοποθετήσουμε στὰ χέρια του. Δὲν διασπᾶ τὴ θέλησή μας, ἀλλὰ τὴν ἀποδέχεται ἐκ […]
- Μιὰ φορά, εἶπε, ἄκουγε τὰ βάσανα μιᾶς ψυχῆς κι ἦταν ἕτοιμος νὰ πεῖ: “Καλά, ἀλλὰ κάνε ὑπομονή!”. Εἶδε ὅμως ὅτι ἡ λέξη ὑπομονὴ ἦταν ἡ χειρότερη συμβουλή, ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἤδη καταπιεσμένη ψυχὴ νὰ πιεσθεῖ ἀκόμη περισσότερο. Καὶ εἶπε μόνο: “Εὔχομαι στὸν Θεό”. Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 263
Ὅταν ἤμουν πρόεδρος σὲ ἕνα Ἵδρυμα, δημιουργήθηκε ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα. Τὸ Ἵδρυμα αὐτὸ ἔχει ἕνα οἰκόπεδο 11 στρέμματα καὶ κάτι κτίρια παλαιά. Ὅταν ζοῦσε ἡ ἱδρύτρια πούλησε σὲ κάποιον ἑνάμισυ στρέμμα καὶ αὐτὸς ἔκτισε ἐκεῖ ἐργοστάσιο. Τέσσερα χρόνια μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ φιλανθρωπικοῦ Ἱδρύματος, ὁ ἐν λόγῳ κύριος πῆρε ἀπὸ τὸ οἰκόπεδο τοῦ Ἱδρύματος, χωρὶς […]
Ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ καλοῦ πατέρα γιὰ τὸ παιδί του πρέπει νὰ μένει ἀμείωτο, ἀκόμη κι ὅταν τὸ παιδὶ μεγαλώνει καὶ σκληρύνεται καὶ ἐπαναστατεῖ καὶ δὲν τὸν ἀκούει καὶ παίρνει ἀκόμη καὶ θέσεις ἐχθρικὲς καὶ ἀντίθετες. Ἐκεῖ θὰ φανεῖ ἡ δεξιοτεχνία, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ καλοῦ πατέρα, γιατὶ τὰ παιδιά, […]
— Ἀκούω πολλοὺς νὰ λένε γιὰ κορεσμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λέγεται, διότι κόρος γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει. Μέχρι τὴν τελευταία του στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Βλέπω τὸν ἑαυτό μου. Τί περιμένω ἐγὼ τώρα σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία ποὺ εἶμαι; Ἀλλὰ πρέπει νὰ κινοῦμαι, γιὰ νὰ δημιουργῶ ἔστω καὶ λίγο […]
Πῆγα ἐκεῖ πάνω, ὑποτακτικός. Ὑποτακτικός, κύριε! Ἐδόθηκα ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀγάπησα τοὺς Γέροντές μου. Τοὺς ἀγάπησα εἰλικρινά. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τί νὰ σᾶς πῶ ὁ σεβασμός μου! Θεοί!!! Χριστοί!!! ἦταν γιὰ μένα καὶ οἱ δύο. Ἀλλὰ ἤξερα ὅμως καὶ τὶ θέλουνε. Ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ τοὺς εἶχα. Τὸ καταλάβαινα πῶς θέλουνε νὰ βάλω ἕνα πράγμα, πῶς […]
