Ἔλεγε ὁ Γέροντας: Ἡ βυζαντινὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ εἶναι διδασκαλία.. μαλακώνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ σιγὰ-σιγὰ τὴ μεταρσιώνει σὲ ἄλλους κόσμους πνευματικούς, μὲ τοὺς φθόγγους αὐτούς, ποὺ σπέρνει ἡδονὴ καὶ τέρψη καὶ εὐχαρίστηση, ταξιδεύοντας σὲ ἄλλο κόσμο πνευματικό. Πράγματι ἔτσι εἶναι παιδιά, μὴν κοιτάζετε ποὺ τοὺς ἀκοῦς νὰ κάνουνε. Ὅταν κανεὶς σιγὰ-σιγὰ μπεῖ σὲ μιὰ […]
Ἤμουν θλιμμένος μετὰ ἀπὸ πρόσφατο θάνατο προσφιλοῦς μου προσώπου. Σκεπτόμουν γιὰ μέρες τὸ θέαμα τοῦ ἐνταφιασμοῦ. Τὴν κάλυψη τοῦ νεκροῦ μὲ τὰ χώματα καὶ τὴν ἐπακόλουθη σήψη τοῦ σώματος. Πῶς θὰ ἦταν ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων; Διαρκὴς χαρά, κανένα ἐρώτημα γιὰ τὴν αἰώνια μακαριότητά μας. Τώρα «σκωλήκων βρώμα καὶ δυσωδία». Ἐπάνω σ᾿ αὐτὲς τὶς […]
Στενοχωρήθηκες πολύ. Τὸ βλέπω. Ὅμως, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ στενοχωρούμεθα, οὔτε πρέπει νὰ μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος. Γιατὶ τί νομίζεις ὅτι εἶναι ὁ θάνατος; Θάνατος εἶναι τὸ μέσον, εἶναι ἡ πόρτα ποὺ περνᾶμε στὴν αἰωνιότητα! Αὐτὸς εἶναι ὁ θάνατος. Καὶ ἀπὸ τὴν πόρτα αὐτὴ θὰ περάσουμε ὅλοι. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο βέβαιο. Ἀρκεῖ νὰ […]
…Τὸ χρῆμα, ὅταν βρεθεῖ σὲ χέρια διεφθαρμένων ἀνθρώπων, κάνει κακὸ καὶ στοὺς ἴδιους ποὺ τὸ ἔχουν καὶ στοὺς ἄλλους, ποὺ τὸ στεροῦνται. Γιατί, οἱ πρῶτοι ἐξαγοράζουν τοὺς τελευταίους ἀπὸ ἀνάγκη, καὶ τοὺς χρησιμοποιοῦν σὰν ἄβουλα ὄντα, ὅπου, ὅποτε καὶ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο θέλουν. Πάντως, ποτὲ γιὰ καλό! Δὲν ἔχετε ἀκούσει ποὺ λένε: «Τὸ χρῆμα διαφθείρει […]
Ὁ Γέροντας βοηθοῦσε νὰ ὁμαλοποιηθοῦν “μπερδεμένες” καταστάσεις, μὲ τὴν ἀπαραίτητη βέβαια προϋπόθεση, ὅτι θὰ συνεργαζόταν καὶ ὁ ἐνδιαφερόμενος. Μιὰ φορά, ἕνας νέος ἤθελε νὰ δημιουργήσει οἰκογένεια καὶ σκεπτόταν νὰ ἀπευθυνθεῖ σὲ κάποια σοβαρὴ νέα, γιὰ νὰ τὴ ζητήσει σὲ γάμο. Θεώρησε ὅμως ἀπαραίτητο, πρὶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἐνέργειά του, νὰ ρωτήσει τὸν Γέροντα καὶ τὸν ἐπισκέφθηκε. […]
Ἡ σύζυγος ἀναπήρου ἰατροῦ ἦταν ἀπελπισμένη, διότι ὁ ἄνδρας της εἶχε ἀποκτήσει πολὺ κακὲς συνήθειες. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐργασία του στὸ Νοσοκομεῖο, πήγαινε στὸ καφενεῖο καὶ γύριζε στὸ σπίτι μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ἀφήνοντας ὁλόκληρη τὴν ἡμέρα μόνους, καὶ ἐκείνη καὶ τὰ παιδιά τους, ποὺ σχεδὸν δὲν τὸν ἔβλεπαν. Διαμαρτυρόταν, τοῦ κακομιλοῦσε, κι ἐκεῖνος ἀντιδροῦσε, γυρίζοντας […]
Ἕνα νέο ζεῦγος ἔδωσε ἀμοιβαία ὑπόσχεση νὰ τηρήσει ἐγκράτεια στὸ γάμο του ἢ νὰ κάνουν «λευκὸ γάμο», ὅπως συνήθως λέγεται. Ἡ πρωτοβουλία ἦταν περισσότερό της κοπέλας, μὲ τὴν ὁποία συμφώνησε καὶ ὁ νέος, ὁ ὁποῖος μάλιστα μετὰ τὸ γάμο τους ἔγινε ἱερέας. Ἀλλ᾿ εἶχαν προβλήματα μεταξύ τους, γκρίνια κλπ, τὰ ὁποῖα καὶ ἀνέφεραν στὸ Γέροντα. Τότε […]
Ὁ Γέροντας ἦταν ἕνα ἐρημικὸ ἀηδονάκι, ποὺ δοξολογοῦσε μὲ τὴ ζωή του τὸ Θεὸ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ ἔπλασε, καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς χάρισε. Μοῦ θύμιζε αὐτὸ ποὺ εἶχα διαβάσει στὸ ἀναλόγιο στὸ μικρὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκα στὰ Καλλίσια, τὴν πρώτη φορά: «Τοῖς ἐρημικοῖς ζωὴ μακαρία ἐστι, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένοις». Ἀργότερα, σὲ μιὰ ἄλλη ἐπίσκεψή μου, […]
Ἦταν, ἀργὰ τὴ νύχτα, μπῆκα στὸ κελλί του, παραξενεύθηκα. Περίμενα νὰ τὸν δῶ κατάκοπο κι ἀντὶ γι᾿ αὐτό, τὸν ἔβλεπα ξεκούραστο καὶ εὐδιάθετο. Τὸ πρόσωπό του ἔμοιαζε μὲ ροδαλὸ πρόσωπο βρέφους, ποὺ μόλις εἶχε ξυπνήσει μετὰ ἀπὸ πολύωρο ὕπνο. Ποτέ, μέχρι τότε, δὲν τὸν εἶχα δεῖ ἔτσι. Ἐκεῖνο ὅμως, ποὺ μὲ ἐξέπληξε περισσότερο, ἦταν ἕνα […]
Γνωρίζοντας ὁ Γέροντας, ἀπὸ ἐσωτερικὴ πληροφόρηση, τὴν ἀγάπη μου γιὰ τὴν μουσικὴ γενικά, θέλησε νὰ μὲ βοηθήσει πνευματικὰ καὶ στὸν τομέα αὐτό. Μοῦ εἶπε, ἕνα ἀπόγευμα ποὺ βαδίζαμε στὸ πευκοδάσος: «Εἶναι καλὸ νὰ ἀκοῦς μουσική. Ἀνώτερη ἀπ᾿ὅλες εἶναι ἡ βυζαντινὴ μουσική, γιατί δὲν ταράσσει τὴν ψυχή, ἀλλὰ τὴν ἑνώνει μὲ τὸ Θεὸ […]
Κάτι, στὸ ὁποῖο πολὺ ἐπέμενε ὁ Γέρων Πορφύριος, ἰδίως ὅσο ἀφοροῦσε τοὺς νέους, ἦταν ἡ ἐργασία. Δὲν δεχόταν νὰ εἶναι κανένας ἀργόσχολος ἢ ἀδιάφορος ἢ ἀπρόσεκτος. Ἀπέδιδε πάρα πολὺ μεγάλη σημασία σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἤθελε ἀνθρώπους ἐργατικοὺς καὶ δημιουργικούς. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἤθελε νὰ κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νὰ χρησιμοποιοῦν συνεχῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ […]
- Τὸ τσιγάρο δὲν κάνει καλὸ πουθενά. Ἀντίθετα, φέρνει καρκίνους καὶ ἄλλες ἀρρώστιες. Σταματῆστε το ἀμέσως. - Πῶς νὰ τὸ σταματήσω; Δοκίμασα πολλὲς φορές, μὰ δὲν τὰ κατάφερα. - Κάθε φορὰ ποὺ σοῦ ἔρχεται ἡ ἐπιθυμία νὰ καπνίσεις, νὰ λὲς τὸ “Κύριε, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ στὸν Χριστὸ εἶναι ἡ λύση στὸ κάθε […]
Ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα ζεῦγος νεονύμφων. Ὁ σύζυγος συνήθιζε νὰ τηρεῖ τὶς νηστεῖες, ἐνῶ ἡ σύζυγος, ἐκ τῆς οἰκογενειακῆς της παραδόσεως, δὲν νήσευε. Δὲν ἦταν ἀρνητής, ἀλλά, ἁπλῶς, ἔτσι ἦταν συνηθισμένη. Ὅταν ἔθεσαν τὸ θέμα αὐτὸ στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἐκεῖνος συμβούλευσε τὸν σύζυγο ὡς ἑξῆς: “Ἐσὺ θὰ νηστεύεις, ὅπως μέχρι τώρα. Ἀλλὰ στὴ γυναίκα σου ποτὲ […]
Ἄτεκνη κυρία, ποὺ εἶχε κάνει πολλὲς ἀποβολές, καὶ ἦταν πάλι ἔγκυος, προσέφυγε μὲ ἀγωνία στὸν Γέροντα, ζητώντας τὴν συμπαράστασή του. Ἐκεῖνος “εἶδε”, ὅτι τὸ πρόβλημά της ἦταν ψυχολογικό. Τὴ συμβούλευσε νὰ νοικιάσει δωμάτιο σὲ γειτονικὸ χωριό, νὰ ἠρεμήσει καὶ νὰ μὴν ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ συγγενικό της περιβάλλον, ποὺ τῆς μετέδιδε ἄγχος, οὔτε μὲ τὸ τηλέφωνο. Ἡ […]
Η παιδαγωγική τέχνη του ήταν ανεπανάληπτη! Δεν ήταν αυταρχική και εξουσιαστική, ώστε να προκαλέσει προσωπικές εξαρτήσεις, προσκολλήσεις και ειδωλοποιήσεις, που συχνά καταλήγουν σε επαναστάσεις ανεξαρτησίας. Δεν ήταν δειλή και εξουθενωτική, ώστε να προκαλέσει ανασφάλειες, φοβίες και άγχη. Δεν ήταν ανθρωποκεντρική, με τις ποικίλες ιδιορρυθμίες, αυθαιρεσίες και αδυναμίες της. Ο Γέροντας δεν καλλιεργούσε την προσωπολατρεία, […]
Σ’ ἕνα ζεῦγος εὐσεβὲς καὶ πολὺ ἀγαπημένο καὶ μονοιασμένο, ποὺ ἤδη εἶχε ἕξι παιδιά, μάλιστα σὲ μικρὴ χρονικὴ ἀπόσταση μεταξύ τους, ἡ σύζυγος - μητέρα πρότεινε στὸν σύζυγο νὰ μείνουν στὰ ἕξι παιδιὰ ἀσκώντας ἐγκράτεια: “Μᾶς φθάνουν”, εἶπε, “ἕξι παιδιὰ καὶ στὸ ἑξῆς νὰ ζοῦμε ἐγκρατευόμενοι”. Ὁ σύζυγος μὲ ἠρεμία καὶ ψυχραιμία ἄκουσε τὴ σεμνὴ […]
