Μὴ λὲς σὲ κανέναν τὰ μυστικά σου καὶ μὴν ὁμιλεῖς ὅτι αὐτὸ θὰ κάνω ἢ ἐκεῖνο, διότι τότε σὲ ἀκούει ὁ πονηρὸς καὶ βάζει ὅλη τὴ δύναμή του καὶ σὲ ἀναποδογυρίζει. Ἀπὸ τὸ βιβλίο Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο —————————- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ
Μιὰ φορά, εἶπε, ἄκουγε τὰ βάσανα μιᾶς ψυχῆς κι ἦταν ἕτοιμος νὰ πεῖ: “Καλά, ἀλλὰ κάνε ὑπομονή!”. Εἶδε ὅμως ὅτι ἡ λέξη ὑπομονὴ ἦταν ἡ χειρότερη συμβουλή, ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἤδη καταπιεσμένη ψυχὴ νὰ πιεσθεῖ ἀκόμη περισσότερο. Καὶ εἶπε μόνο: “Εὔχομαι στὸν Θεό”. Ἀπὸ τὸ βιβλίο Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ: […]
Ὅταν ἔβλεπα καλόγερο στὸν δρόμο, τὸν ἀκολουθοῦσα ἀπὸ πίσω. Κάτι μὲ τραβοῦσε. Ἔτσι κι ἕνα βράδυ πῆρα ἀπὸ πίσω ἕνα καλόγερο καὶ βράδιασε. Σκοτείνιασε καὶ μαζεύτηκα σ’ ἕνα παγκάκι. Ἐκεῖ μὲ βρῆκε ἕνας χωροφύλακας, μὲ πῆρε γι’ ἀλητάκο καὶ μοῦ εἶπε νὰ τὸν ἀκολουθήσω στὴν Ἀστυνομία. Πέρασα τὴν νύχτα στὸ κρατητήριο. Εἶχα πάντα μιὰ φυλλάδα […]
Πρὶν ἀπὸ μέρες ἦλθε μία γυναίκα, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, μὲ ἕνα ψυχίατρο καὶ μοῦ λένε ὅτι τὸ σπίτι της ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ πέθανε ἡ πεθερά της, διότι ἔμενε μαζί της, ἔχει μεγάλη βρώμα, ποὺ ὅποιος μπεῖ μέσα στὸ σπίτι δὲν ἀντέχει οὔτε στιγμή. Τὴν ρώτησα, μήπως μισοῦσε τὴν πεθερά της ὅταν ζοῦσε […]
Αἰσθάνομαι αὐτὴ τὴν παράξενη ἀλλαγὴ πάλι, μετάλλαξη μυστική. Ἕνα σιγανὸ κῦμα ἀγάπης χύνεται στὴν ψυχὴ καὶ μοῦ ἔρχεται ν’ ἀγκαλιάσω τὰ πόδια τοῦ Γέροντα. Τοῦ τὸ λέω καὶ χαμογελᾶ καθὼς ἁπλώνει τὸ χέρι καὶ μ’ εὐλογεῖ. — Ἔ, ξέρεις, εἶναι ἡ Χάρις. Ἐγὼ ὑποθέτω, ἔτσι λέω, ὅτι μιλάω μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ κι […]
— Ἀκούω πολλοὺς νὰ λένε γιὰ κορεσμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λέγεται, διότι κόρος γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει. Μέχρι τὴν τελευταία του στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Βλέπω τὸν ἑαυτό μου. Τί περιμένω ἐγὼ τώρα σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία ποὺ εἶμαι; Ἀλλὰ πρέπει νὰ κινοῦμαι, γιὰ νὰ δημιουργῶ ἔστω καὶ λίγο […]
Στὴν Κρύα Βρύση. —Θέλει προσοχὴ ἡ νοερὰ προσευχή, εἶναι λεπτὸ πρᾶγμα. Νὰ λὲς τό, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κάμποση ὥρα, ὕστερα νὰ σηκώνεις τὰ μάτια, νὰ κοιτᾶς αὐτὰ τὰ ὡραῖα βουνά, ὕστερα πάλι τὴν εὐχή. Γιατὶ στὴν ἀρχὴ ὅλα χρειάζονται γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Γέροντας κόβει κάτι κίτρινα λουλουδάκια, μᾶς τὰ δίνει νὰ τὰ […]
Ἀκοῦμε ἀπὸ τὴν τηλεόραση ἕνα κονσέρτο τοῦ Schumman γιὰ πιάνο καὶ ὀρχήστρα. Ὁ Γέροντας: — Κοίταξέ την αὐτὴ τὴν μικρή, πῶς παίζει. Εἶναι ὅλη δοσμένη. Παίζει μὲ τὴν ψυχή της. Καὶ ὁ μαέστρος ἔχει πάθος, ἀλλὰ ὄχι ἄρρωστο πάθος, ὑγιές. Εἶναι νέος καὶ ὑγιής. Συναισθηματικὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ παίζουν. Αὐτὴ εἶναι μουσικὴ γιὰ τοὺς ὑγιεῖς […]
— Τί εἶναι ἡ προσευχή, Γέροντα; — Τίποτα, νά, τίποτα. — Τίποτα; — Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ βάσις. Τὴν ταπείνωση τὴν δίνει ὁ Θεός. Δὲν μπορεῖς νὰ τὴν ἀποκτήσεις μόνος σου. Δὲν γίνεται. Σοῦ τὴν δίνει Ἐκεῖνος. — Πῶς σοῦ τὴν δίνει, Γέροντα; — Ἔ, πρέπει νὰ κάνεις μερικὰ πράγματα. — Τί δηλαδή; — Ἔ, […]
— Ὑπάρχουν δέκτες ποὺ συνδέονται μὲ τὴν Ἰαπωνία. Εἶναιπανταχοῦ παρὼν ὁ ἅγιος; Ἡ ψυχὴ εἶναι ἕνα θεῖο κομμάτι. Δὲν ὑπάρχουν βιβλία ὅπου γράφονται τὰ παραπτώματά μας , ἀλλὰ ἡ ὀντότητά μας εἶναι τὸ βιβλίο. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἐξομολόγηση σβήνονται τὰ παραπτώματα. Ἐγὼ ὅμως λέω ὅτι χρειάζεται καὶ ἡ πίστη στὴν ἐξομολόγηση γιὰ νὰ σβηστοῦν. […]
Ἀπέφευγε τὴν ὀξύτητα στὶς ἐκφράσεις. Συνιστοῦσε πάντα ὅλα νὰ γίνονται ἁπαλὰ καὶ χωρὶς βία. — Οἱ τρομακτικὲς μορφὲς ποὺ παίρνει ὁ πονηρὸς καὶ παρουσιάζεται στὸν χριστιανό, ὀφείλονται πολὺ συχνὰ στὸν βίαιο τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ πιστὸς πολεμᾶ τὰ πάθη του, ἔλεγε. Τὸ πνεῦμα τοῦ κακοῦ δὲν ἔχει μορφή. οἱ ἄνθρωποι τοῦ δίνουν μορφὴ ἀνάλογα […]
