Σὲ μιὰ ἄλλη ἐπίσκεψή μου, βρῆκα τὸν Γέροντα ἐμβρόντητο. Μοῦ λέει: — Βρέ, τί πάθαμε! Μᾶς ξεγέλασε ὁ σατανᾶς. — Τί συμβαίνει, Γέροντα; τὸν ρώτησα ἀνήσυχος. Καὶ μοῦ ἐξήγησε: — Θυμᾶσαι ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔστειλα, γιὰ νὰ μιλήσει στὸν γνωστό του καὶ νὰ τὸν πείσει νὰ ἔρθει σὲ μένα, γιὰ νὰ τὸν βγάλω ἀπὸ […]
Ἐπειδὴ μοῦ ἄρεσε νὰ διαβάζω φιλοπατερικὰ βιβλία, ἀφιέρωνα πολὺ χρόνο σ᾿ αὐτά, ἀναβάλλοντας τὴν μελέτη τῶν πατερικῶν. Ὁ Γέροντας τὸ κατάλαβε, χωρὶς νὰ τοῦ τὸ πῶ. Σὲ μιὰ συζήτησή μας, μοῦ λέει αἰφνιδιαστικά: — Εἶναι καιρὸς ν᾿ ἀφήσεις τὰ φιλοπατερικὰ καὶ ν᾿ ἀρχίσεις νὰ διαβάζεις, τακτικά, τὰ πατερικά. Ἀλλὰ μὴ νομίσεις, ὅτι φθάνει τὸ νὰ […]
Ἡ φαινόμενη εἰκόνα τοῦ Γέροντα ἦταν τελείως ἀντίθετη ἀπὸ τὴν μὴ φαινόμενη. Ἐξωτερικὰ ἔβλεπες ἕνα συνηθισμένο, ἀσθενικό, ὀλιγογράμματο, ἀσήμαντο γεροντάκι. Μὲ λίγη ὅμως ἐσωτερικὴ αἴσθηση, ἀντιλαμβανόσουν ὅτι βρίσκεσαι μπροστὰ σ᾿ ἕναν ἀσυνήθιστο, πανίσχυρο, σοφὸ καὶ σημαντικὸ ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔκρυβε συστηματικὰ τὴν φωτεινὴ προσωπικότητά του, γιὰ νὰ μὴν τὴν ἀμαυρώσει ὁ διάβολος μὲ λογισμοὺς […]
Μοῦ ἔλεγε, μιὰ μέρα: «Ἐγὼ δὲν εἶμαι μάγος, δὲν εἶμαι προφήτης. Δὲν λέω ὅτι εἶδα τὴν Παναγία, ὅτι θὰ γίνει πόλεμος. Ἐγὼ εἶμαι ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλὸς καὶ προσεύχομαι ταπεινὰ στὸν Χριστό, νὰ μὲ ἐλεήσει». Ἡ τελευταία φράση του ἀποτελοῦσε τὸ μεγαλύτερο θαῦμα τῆς ζωῆς του, ἐμεῖς ὅμως δὲν τὸ βλέπαμε. Μ᾿ αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἀνέβηκε […]
Ἡ πρώτη διάγνωση Ἀνάμεσα σ᾿ ἐκείνους, ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ ἔχουν «προσωπικὸ γιατρὸ» τὸν Γέροντα, ἤμουν κι᾿ ἐγώ, παρὰ τὴν ἀναξιότητά μου. Ἀπὸ τὴν πρώτη συνάντηση, ὁ Γέροντας πιάνοντας τὸ χέρι μου καὶ ἀκούοντας τὸν σφυγμό μου, μοῦ ἔκανε μιὰ συνοπτικὴ ἰατρικὴ διάγνωση: «Βλέπω ὅτι ἔχεις προβλήματα ὑγείας», μοῦ εἶπε. «Εἶναι προβλήματα νευρικὰ κυκλοφοριακά». Μὲ τὰ […]
Μιὰ μέρα τὸν ρώτησα στὸ κελλί του: «Γέροντα, πολὺς λόγος γίνεται τελευταῖα, γιὰ τὸ 666, γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ πλησιάζει· μερικοὶ μάλιστα ἰσχυρίζονται ὅτι ἤδη ἦρθε, γιὰ τὸ ἠλεκτρονικὸ χάραγμα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ ἢ τοῦ μετώπου, γιὰ τὴ σύγκρουση Χριστοῦ καὶ ἀντιχρίστου καὶ τὴ συντριβὴ τοῦ τελευταίου, γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. […]
Στοὺς γονεῖς ἑνὸς νέου, ποὺ ἔκανε ἀπόπειρα αὐτοκτονίας, γιὰ ἀγνώστους σ᾿ αὐτοὺς λόγους, ὁ Γέροντας εἶπε, ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκαν ἀναστατωμένοι: «Τὸ παιδί σας εἶναι εὐαίσθητο, ἀπὸ μικρὸ ἔλειωνε ἀπὸ ζήλια κι᾿ ἄρχισε σιγὰ-σιγὰ νὰ ἀποξενώνεται ἀπό σας. Ἔφθασε μέχρι τὴν ἀπόπειρα αὐτοκτονίας, μετὰ ἀπὸ ἐρωτικὴ ἀπογοήτευση. Θέλει προσοχή, ἴσως τοῦ ξαναέρθει ἡ στενοχώρια. Γιὰ νὰ […]
Σὲ μιὰ μητέρα, ποὺ τὸν ρώτησε, ἂν εἶναι προτιμότερο νὰ πάρει τὰ παιδιά της καὶ νὰ ἐγκατασταθεῖ στὸ Λονδίνο, εἶπε: «Μὴν ἀγοράσεις σπίτι στὸ Λονδίνο, μὴν πᾶς ἐκεῖ. Δὲν ἔχεις τὴν ἐργασία σου ἐκεῖ. Τὸ κλίμα εἶναι ὑγρό, οἱ ἄνθρωποι ξένοι, ψυχροί, ἑτερόδοξοι. Τὰ παιδιά σου θὰ εἶναι λυπημένα ἐκεῖ. Εἶναι καλύτερα νὰ μείνουν ἐδῶ, ποὺ […]
Ὁ Γέροντας δὲν παρέλειπε, ὅταν τὸ ἔκρινε ἀναγκαῖο, νὰ μὲ ἐπιπλήττει ἢ νὰ μὲ ἐπαινεῖ, καὶ μάλιστα σὲ περιόδους ποὺ δὲν τὸ περίμενα. Μὲ ἐπέπληττε, κυρίως, ὅταν εἶχα ἠρεμία καὶ οἱ μέρες μου περνοῦσαν ἀνέφελες καὶ ἄνετες. Τότε ἔβρισκε κρυφὲς ἀμέλειες καὶ παραλείψεις μου καὶ τὶς ἐπεσήμαινε. Ἀντίθετα, μὲ ἐπαινοῦσε, ὅταν περνοῦσα […]
Ἡ ποιμαντικὴ μέριμνα τοῦ Γέροντα, ἐκτεινόταν καὶ σὲ περιοχές, ποὺ γιὰ πολλοὺς ἦταν ἀπρόσιτες. Ἕνα πνευματικοπαίδι του βρισκόταν σὲ δίλημμα: Νὰ βοηθήσει ἢ ὄχι κάποιο φίλο του, ποὺ κατέλαβε ὑψηλὴ θέση καὶ ζητοῦσε τὴ συνεργασία του; Κατέφυγε στὸν Γέροντα. Ἐκεῖνος, παρὰ τὶς ἀρχικὲς ἐπιφυλάξεις του, ἔδωσε εὐλογία συνεργασίας, μὲ τὸ αἰτιολογικό: «Πρέπει νὰ ὑπάρχουν καὶ […]
Γιὰ τοὺς γονεῖς ἑνὸς παραστρατημένου παιδιοῦ, μοῦ ἔλεγε μὲ λύπη: “Οἱ γονεῖς του μὲ τόση μόρφωση, μὲ τόσες ψυχολογικὲς γνώσεις, ἔχασαν τὸ παιδί τους, μέσα ἀπὸ τὰ χέρια τους. Τί νὰ σοῦ κάνει ἡ μόρφωση; Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ […]
Πηγαίναμε, μὲ φίλο, γιὰ διεκπεραίωση κάποιας ἐργασίας τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ εἴχαμε μαζί μας, στὸ αὐτοκίνητο, καὶ τὸν Γέροντα. Κάποια στιγμὴ ἀντιλήφθηκα, ὅτι περνούσαμε ἔξω ἀπὸ τὶς κτιριακὲς ἐγκαταστάσεις τῶν χιλιαστῶν. Αἰσθάνθηκα νὰ μὲ κατακλύζει ἡ θλίψη καὶ ἡ ἀγανάκτηση, γιὰ τὸ ψυχοφθόρο ἔργο τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι, ἀντὶ νὰ μετανοήσουν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, […]
Σὲ μερικὰ ὑποβαλλόμενα ἐρωτήματα, ἡ ἀπάντηση τοῦ Γέροντα, ἔμοιαζε μὲ ψυχρολουσία, ὅπως: «Ἐσὺ μόνος σου θὰ δεῖς καὶ θ᾿ ἀποφασίσεις μὲ δική σου εὐθύνη». Βλέποντας ὅμως, τὴν ἀδυναμία σου καὶ πρὶν σὲ πολεμήσει ὁ διάβολος μὲ τὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἀπόγνωση, ἐρχόταν ἀρωγός σου καί, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, σοῦ ἔδινε τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα, ποὺ σὲ […]
Ἀρκετὲς φορὲς ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε γιὰ ἐνέργειες ποὺ ἔκανε ἢ συμβουλὲς ποὺ ἔδωσε καὶ στὸ τέλος μὲ ρωτοῦσε: «Ἐσὺ τί λές; Ἔκανα καλά; Μίλησα καλά; Ναὶ ἢ ὄχι;» Βρισκόμουν τότε σὲ ἀμηχανία. Ἀποκλειόταν, βέβαια, νὰ ἀπαντήσω ὄχι. Διότι ἔβλεπα, ὅτι οἱ ἐνέργειές του χαρακτηρίζονταν ἀπὸ θεία φώτιση, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τετράγωνη λογική. Νὰ ἀπαντήσω […]
Ὁ Γέροντας ἀποστρεφόταν τὶς φωτογραφίες καὶ τὰ μαγνητόφωνα, ὄχι βέβαια, σὰν ἐπιτεύγματα τῆς τεχνολογίας, ἀλλὰ σὰν μέσα, ποὺ ἀπειλοῦσαν νὰ τὸν μεταβάλουν σὲ δημόσιο θέαμα καὶ ἀκρόαμα. Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου, τοῦ εἶπα: — Γέροντα, ἕνα πνευματικοπαίδι σας μοῦ χάρισε μιὰ φωτογραφία δική σας. Ἐκεῖνος ἀμέσως ἀντέδρασε: — Μή, μωρέ, φωτογραφίες, δὲν εἶναι καλὸ νὰ […]
Κάποτε ἀνέφερα στὸν Γέροντα τὴ γνώμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὅτι «ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία τῆς ἀρετῆς ὁδηγεῖ στὴν πραγματοποίηση τῆς ἐπιθυμίας». Μόλις τὸ ἄκουσε, τὸ πρόσωπό του φωτίσθηκε ἀπὸ χαρὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Εἶναι σπουδαῖο αὐτό. Κι ἐγὼ τὰ ἴδια λέω στοὺς ἀνθρώπους: Μὲ ὅ,τι σχετίζεσαι ἀπ᾿ αὐτὸ καὶ ἐπηρεάζεσαι: ἕνα […]
